разгарадзі́цца, ‑раджуся, ‑родзішся, ‑родзіцца; зак.
1. Аддзяліцца адзін ад другога якой‑н. перагародкай. Разгарадзіцца з суседам парканам.
2. Разм. Разбурыцца, знішчыцца, ліквідаваць (пра загароды, перагародкі). Вось разгарадзіцца граніца, Бо панскі лад, вер, не даўгі. Колас.
3. Разм. Абнесці загародай вялікую плошчу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ánordnung
f -, -en размяшчэ́нне, упарадкава́нне; лад
2) зага́д, прызначэ́нне
éine ~ tréffen* — аддава́ць распараджэ́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
лаго́да ж., разг.
1. лад м.;
жыць у ~дзе — жить в ладу́;
2. благода́ть;
у по́лі така́я л. — в по́ле така́я благода́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
судо́вы суде́бный;
с. разбо́р — суде́бное разбира́тельство;
~вая медыцы́на — суде́бная медици́на;
с. прыгаво́р — суде́бный пригово́р;
с. выкана́ўца — суде́бный исполни́тель;
○ судо́вы лад — юр. судоустро́йство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
social [ˈsəʊʃl] adj.
1. сацыя́льны, грама́дскі;
a social order/system грама́дскі лад
2. све́цкі;
He leads a very social life. Ён часта бывае на людзях.
3. камуніка́бельны, канта́ктны, прыя́зны, тавары́скі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
mood
I [mu:d]
n.
настро́й -ю m., гумо́р -у m.; жада́ньне n.; ахво́та f.
to be in the mood for something — мець настро́й (жада́ньне, ахво́ту) да чаго́-н.
to be in no mood to laugh — ня мець настро́ю сьмяя́цца
II [mu:d]
n., Gram.
лад -у m.
the indicative (imperative) mood — абве́сны (зага́дны) лад
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ла́диться несов.
1. (идти на лад) ла́дзіцца;
2. обл. (условливаться, рядиться) гадзі́цца, дамаўля́цца;
3. страд. ла́дзіцца, нала́джвацца; пра́віцца; см. ла́дитьII 1.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Та́ктыка ’майстэрства падрыхтоўкі і вядзення бою, змагання; лінія паводзін’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), такты́чны ’звязаны з правядзеннем бою, барацьбы’ (ТСБМ). Праз польск. taktyka, taktyczny з ням. Taktik або франц. tactique з тым жа значэннем з лац. tactica (ars), грэч. τακτικός, ‑η (τέχνη)/τάξις ’строй, лад’ (Фасмер, 4, 13).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аліга́рхія, ‑і, ж.
1. У антычныя часы і сярэдневякоўе — дзяржаўны лад, заснаваны на панаванні невялікай групы найбольш багатых і знатных асоб, а таксама пануючая група. Венецыянская алігархія.
2. перан. Палітычнае і эканамічнае панаванне невялікай групы імперыялістаў, прадстаўнікоў буйнога манапалістычнага капіталу. Фінансавая алігархія.
[Грэч. oligarchia — улада нямногіх.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падкула́чнік, ‑а, м.
Уст. Селянін, які дзейнічаў у інтарэсах кулака. Агрызаліся кулакі і падкулачнікі, спадцішка, непрыкметна вялі атакі на новы лад. Асіпенка. Селькоры пісалі пра тое, як кулакі і падкулачнікі падрываюць знутры калгасы — знішчаюць жывёлу, знарок дамагаюцца, каб на палях быў недарод. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)