пакоўка 1, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакаваць 1.

пакоўка 2, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

Спец. Апрацаваны каваннем або штампоўкай кавалак металу. Каленчатыя валы куюць са стальных паковак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярэчка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Тое, што і папярочка. Уверсе над трубой на страсе цямнеў кавалак абгародкі — у дзве пярэчкі. Пташнікаў. [Чапялевіч] палез па дубовых пярэчках драбін на столь хаты. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ком назоўнік | мужчынскі род

Круглаваты, звычайна зацвярдзелы кавалак якога-н. мяккага, рыхлага рэчыва, а таксама пра што-н. скамечанае, скручанае.

  • К. зямлі.
  • К. цеста.
  • К. паперы.
  • Згарнуць посцілку ў к.
  • К. у горле, падкаціўся (падступіў) да горла (пераноснае значэнне: пра спазмы ў горле пры адчуванні моцнай крыўды; размоўнае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пасак назоўнік | мужчынскі род

  1. Вузкі доўгі кавалак чаго-н. (тканіны, скуры і пад.); рэмень, шнурок, матуз і пад. Кроіць скуру на паскі.

    • Падперазацца паскам.

  2. Шырокая рыска, палоска на чым-н.

    • Рыжая карова з белымі паскамі на спіне.

  3. Частка збруі — рэмень, працягнуты ад адной аглоблі да другой цераз падсядзёлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

уздзець дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Надзець, нацягнуць (адзенне, абутак і пад.).

    • У. боты на ногі.

  2. Павесіць, начапіць, прымацаваць да чаго-н.

    • У. рукзак на плечы.
    • У. пятлю на крук.

  3. Насадзіць на вастрыё, стрыжань, праколваючы, надзець на што-н.

    • У. кола на вось.
    • У. кавалак мяса на відэлец.

|| незакончанае трыванне: уздзяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

◎ Лахле́тка ’кавалак паперы, пісулька’ (Бяльк.). Няясна. Магчыма, генетычна роднаснае з укр. лахолата ’ануча, лахман’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тарці́на ’кавалак торфу’ (карэліц., Янк. Мат.). З тарфіна ’тс’ (гл. торф) з прыпадабненнем зычных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

generous

[ˈdʒenərəs]

adj.

1) шчо́дры, бескары́сьлівы

2) высакаро́дны

3) вялі́кі, важкі́

a generous piece — вялі́кі кава́лак

4) спо́рны, ураджа́йны

generous fields — ураджа́йныя палі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

накладка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Дэталь, якая накладваецца на што‑н. для ўмацавання. Плугі з накладкамі.

2. Кавалак матэрыі, скуры і пад., які нашываецца зверху для надання трываласці. Накладкі на каленях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чалма, ‑ы, ж.

Мужчынскі галаўны ўбор у мусульман — доўгі кавалак тканіны, абкручаны некалькі разоў вакол галавы. У сваім нацыянальным адзенні, у беласнежнай чалме, упрыгожанай дарагімі самацветамі, .. [індыйскі дэлегат] вылучаўся сярод масы гасцей у аднолькавых вячэрніх касцюмах. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)