Біржа́к ’той, хто займаецца лёгкім возніцтвам’ (Шат.). Параўн. рус. биржа́к ’тс’, биржо́вщик, би́ржешник. Ад би́ржа 1 (гл. Даль). Адсюль пераносна біржа́к ’высокі, сухарлявы чалавек’ (Бяльк.), ад якога ўтворана бі́ржа ’худая, высокая’ (Бяльк.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ма́хіна ’машына’, ’вялікая прастора’, ’бялізны, велікан’ (Нас.), махі́на ’што-небудзь вялікае, грувасткае’, ’высокі чалавек, вярзіла’ (Мядзв., ТСБМ, Мат. Гом.; чавус., Нар. сл.), махі́ня ’высокая жанчына’ (гродз., Сцяшк. Сл.), ма́хінны, махі́нны, ма́хіны, махіне́зны, махіле́зны ’вельмі вялікі, высокі’ (Нас., Мат. Гом.; нараўл., Арх. ГУ; ТС), ма́хінь ’дрэва, паваленае бурай’ (Нікан.). Ст.-бел. махина ’вялікае збудаванне’ (1598 г.). Запазычана са ст.-польск. machina ’ваенныя дзеянні’, ’будынак, канструкцыя’, якое з лац. machina ’будынак; механізм’, ’асадныя прыстасаванні’ ст.-грэч. μηχανή, дар. μαχανά ’тс’, ’выдумкі, хітрыкі’ (Булыка, Лекс. запазыч., 99; Кюнэ, 74).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
высока... (а таксама высака...).
Першая састаўная частка складаных слоў; пішацца з «о», калі націск у другой частцы падае не на першы склад:
1) адпавядае па знач. словам «вельмі», «у вышэйшай ступені», напр.: высокаадукаваны, высокаарганізаваны, высокачуллівы, высокаэфектыўны;
2) адпавядае слову «высокі» (у 1 знач.), напр. высокабартовы;
3) у складзе дарэвалюцыйных і царкоўных тытулаванняў асоб, высокіх чыноў, а таксама ў зваротах паважанасці азначае высокую ступень пачцівасці, напр.: высокаблагароддзе, высокаправасхадзіцельства, высокапрападобнасць, высокашаноўны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
анало́й
(гр. analogeion = падстаўка для кніг)
высокі столік у царкве, на які ў час набажэнства кладуць кнігі, ставяць абразы і крыж.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
niebotyczny
niebotyczn|y
высокі; які знікае верхавінаю ў небе;
góry ~e — горы завоблачнай вышыні
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
strzelisty
strzelist|y
1. стральчаты, спічасты;
2. стройны, высокі;
topole ~e — высокія (стройныя) таполі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
szczytny
szczytn|y
1. узвышаны; высокі; высакародны;
~e zadania — высакародныя (узвышаныя) задачы;
2. ганаровы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
elevated
[ˈelɪveɪtɪd]
adj.
1) падня́ты, узьня́ты; высо́кі
2) ве́лічны; узьнёслы (стыль); узвы́шаны (мэ́та)
3) у прыўзьня́тым настро́і; ра́дасны; го́рды, які́ ганары́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
surcharge2 [ˈsɜ:tʃɑ:dʒ] v.
1. (on) браць высо́кі пада́так (за што-н.); браць дадатко́вую пла́ту за асабі́стыя паслу́гі
2. перагружа́ць, перапаўня́ць;
Her heart was surcharged with grief. Яе сэрца было перапоўнена горам.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
го́нчы, ‑ая, ‑ае.
Шпаркі ў бегу, прывучаны гнаць звера (пра пароду паляўнічых сабак). Гончы сабака. / у знач. наз. го́нчы, ‑ага, м. І пайшлі аднойчы мы На высокі груд З выжламі і гончымі — Паглядзець на цуд. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)