адмаўле́нне н

1. (адмоўны адказ) Ábsage f -, -n; Áblehnung f -en; Entsagung f -, -en;

2. (непрызнанне чаго-н) Vernéinung f -, -en; Negíerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

úmgehend

1.

a тэрміно́вы, спе́шны (пра адказ)

2.

adv тэрміно́ва, са зваро́тнай по́штай (адказаць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gehárnischt

a

1) закава́ны ў бранр

2) пагро́злівы, ваяўні́чы

éine ~е Ántwort — рэ́зкі адка́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аскеты́зм

(ад аскет)

1) рэлігійна-этычнае вучэнне, якое прапаведуе падаўленне патрэб чалавека і «ўсмерчванне плоці» для дасягнення маральнай дасканаласці;

2) перан. крайняе ўстрыманне, адказ ад жыццёвых даброт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

zuchwaly

zuchwal|y

дзёрзкі; нахабны;

~y plan — дзёрзкі план;

~а odpowiedź — дзёрзкі адказ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

confused

[kənˈfju:zd]

adj.

1) зьбянтэ́жаны, разгу́блены, засаро́млены

to be confused — засаро́міцца, зьбянтэжыцца, суме́цца

2) заблы́таны, бязла́дны

confused answer — блы́таны адка́з

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

definite

[ˈdefənət]

adj.

1) выра́зны, я́сны, дакла́дны

definite proof — выра́зны до́каз

definite answer — я́сны адка́з

2) вы́значаны, акрэ́сьлены

3) азнача́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nimble

[ˈnɪmbəl]

adj.

1) увішны́, жва́вы, шу́стры; шпа́ркі

2) ке́млівы, ця́млівы, ху́ткі на адка́з; разу́мны

a nimble mind — жывы́ ро́зум

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ашчаці́ніцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ніцца; зак.

1. Наставіць шчацінне, хіб ад злосці, страху, рыхтуючыся да абароны або нападзення.

Сабака ашчацініўся на незнаёмага.

2. Стаць старчма нібы шчацінне (пра валасы, вусы і пад.).

3. Выставіць якія-н. вострыя прадметы (штыкі, пікі, калы і пад.).

4. перан. Зазлаваць у адказ на якія-н. словы, учынкі (разм.).

А. на каго-н.

|| незак. ашчаці́ньвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адплаці́ць, -лачу́, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны; зак., каму чым.

1. Аддзячыць, узнагародзіць за што-н. (клопат, працу і пад.).

А. людзям дабром за дабро.

2. Зрабіць што-н. у адказ на чый-н. учынак.

А. ворагам за ўсе нягоды.

3. перан. Адпомсціць за крыўду, злачынства.

А. крыўдзіцелю.

◊

Адплаціць той жа манетай — адказаць такімі ж адносінамі.

|| незак. адпла́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адпла́та, -ы, ДМ -ла́це, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)