1.в разн. знач. отдава́ть; (подвергать действию чего-л.) предава́ть; (осуждать на что-л.) обрека́ть; (в школу и т.п. — ещё) определя́ть;
2. (об оружии) отдава́ть;
1, 2 см.адда́ць;
3. отдава́ть, припа́хивать;
◊ а. перава́гу — отдава́ть предпочте́ние;
а. зямлі́ — предава́ть земле́;
а. канцы́ — отдава́ть концы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
sacrifice
[ˈsækrɪfaɪs]1.
n.
1) ахвярава́ньне, ахвя́рапрынашэ́ньне n.
2) ахвя́ра f.
3) стра́та f.
to sell one’s house at a sacrifice — прада́ць дом са стра́таю
2.
v.t.
1) прыно́сіць ахвя́ру, ахвяро́ўваць
2) ахвяро́ўваць сабо́ю
Mother has sacrificed her life for her children — Ма́ці ахвярава́ла сваё жыцьцё дзе́ля дзяце́й
to make the supreme sacrifice — адда́ць жыцьцё, прыне́сьці найвышэ́йшую ахва́ру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zastawić
зак.
1. заставіць; загрувасціць;
zastawić pokój meblami — заставіць пакой мэбляй;
2. расставіць;
3. залажыць, аддаць у залог;
zastawić w lombardzie — залажыць у ламбардзе;
zastawić stół — накрыць на стол
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
набо́р, -ру м.
1.в разн. знач. набо́р;
склада́ны н. — сло́жный набо́р;
адда́ць ру́капіс у н. — отда́ть ру́копись в набо́р;
н. інструме́нтаў — набо́р инструме́нтов;
рэкру́цкі н. — ист. рекру́тский набо́р;
2. (комплект) прибо́р;
пячны́ н. — печно́й прибо́р;
ако́нны і дзвярны́ н. — око́нный и дверно́й прибо́р;
◊ н. слоў — набо́р слов
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wynająć
зак.
1. наняць;
wynająć robotnika — наняць работніка;
2. наняць, зняць;
wynająć od kogo pokój — зняць пакой у каго;
3.аддаць у наймы; здаць;
wynająć komu pokój — здаць каму пакой
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zużyć
зак.
1. выкарыстаць;
2. зрасходаваць; выдаткаваць;
zużyć dużo benzyny — зрасходаваць шмат бензіну;
zużyć wiele sił — патраціць (аддаць) шмат сіл;
3. знасіць;
zużyć kilka par butów — знасіць некалькі пар чаравікаў
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
загада́ць1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каму.
1.зінф.Аддаць загад. Прыйшоўшы ў роту, лейтэнант загадаў збірацца да выступлення.Мележ.// Распарадзіцца, наказаць. Чалавек загадаў брыгадзе зараз жа адчапіць паравоз і пускаць яго на бліжэйшы мосцік.Паслядовіч.Настаўніца загадала вывучыць на памяць верш.Шахавец.
2.Разм. Апавясціць (аб сходзе). Загадаць на сход.
загада́ць2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Прапанаваць загадку або пытанне для разгадка адказу. Загадаць загадку. Загадаць рэбус.
2. і без дап. Задумаўшы што‑н., імкнуцца знайсці адказ, угадаць вынік па картах, па якіх‑н. прыметах. [Бабка Параска] загадала: калі азірнецца [Лабановіч], дык з ім нічога благога не здарыцца ў дарозе, і ён шчасліва вернецца назад.Колас.//Разм. У думках спыніцца на чым‑н., выбраць што‑н. Загадаць лік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́муж,
1.прысл. У выразах: пайсці (выйсці, зайсці) замужзакаго — стаць чыёй‑н. жонкай. [Марына] друга мілага знайшла І выйшла замуж за Данілу.Колас; пайсці (выйсці, зайсці) замужкуды — пажаніўшыся, пераехаць у тую мясцовасць, дзе жыве жаніх. — Жыве .. [бабка Мар’яна] ў суседнім сельсавеце, у Забалоцці: выйшла некалі туды замуж.Якімовіч; выдаць (аддаць) замужзакаго — зрабіць чыёй‑н. жонкай, садзейнічаць уступленню ў шлюб жанчыны. Са старою паняй жыла адзіная дачка, якую з-за ваеннага ліхалецця і нецікавага выгляду не ўдалося выдаць замуж.Брыль; браць (узяць) замуж — жаніцца з кім‑н.
2.узнач.наз.за́муж, ‑а, м. Замужжа, шлюб. І Марфа — не маленькая. Сам чуў — яна прыходзіла да Кляновіча і з яго жонкай гутарыла. Няўдалы замуж, гаворыць.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
затрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Перашкодзіць руху каго‑, чаго‑н., прымусіць застацца дзе‑н. Затрымаць машыну. Затрымаць снег на палях. □ Лабановіч накіраваўся да дзвярэй, каб падацца на вуліцу, але Саханюк затрымаў яго.Колас.Іван Рыгоравіч затрымаў клас пасля ўрокаў.Якімовіч.// Спыніць, сканцэнтраваць на кім‑, чым‑н. (погляд, позірк). Алена бездапаможна аглянулася вакол і затрымала позірк на Таццяне.Шамякін.//перан. Адтэрмінаваць што‑н., перашкодзіць чаму‑н. Дажджы затрымалі сяўбу. Затрымаць пуск электрастанцыі.//перан. Спыніць ход, рост, развіццё чаго‑н., перашкодзіць чаму‑н. Халады затрымалі рост раслін.// Запаволіць або спыніць на пэўны час. Затрымаць дыханне.
2. Не аддаць, не выдаць у тэрмін. Затрымаць зарплату.
3. Узяць пад варту; арыштаваць. Затрымаць злачынца. Затрымаць парушальніка граніцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перамо́га, ‑і, ДМ ‑мозе, ж.
1. Поспех у змаганні (вайне, баі і пад.). Адгрымелі салюты ў гонар перамогі.Шахавец.І там гараць нямецкія танкі. Вялікая перамога над ворагам.Чорны.І на палях варожых бой Мы перамогай закончым.Танк.// Поспех у працоўным або спартыўным спаборніцтве. Дабіцца перамогі ў сацыялістычным спаборніцтве.// Поспех у ажыццяўленні чаго‑н., дасягнуты ў выніку барацьбы, пераадолення якіх‑н. цяжкасцей. Перамога сацыялістычнага ладу. Перамога справы міру. Вытворчыя перамогі.
2. Поўны поспех, трыумф. Перамога ідэй ленінізма.
•••
Пірава перамога — перамога, здабытая вялікімі ахвярамі і таму роўная паражэнню (ад гістарычнай падзеі — перамогі эпірскага цара Піра над рымлянамі, якую ён атрымаў цаной вялікіх ахвяр).