выключа́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для выключэння чаго‑н. Выключальны ключ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́траўшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які робіць вытраўку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адне́сенасць, ‑і, ж.

Суадноснаець паміж сабой чаго‑н. падобнага; адпаведнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адціска́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыбор, прыстасаванне для адціскання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчляні́цца, ‑ніцца; зак.

Аддзяліцца ад чаго‑н., выдзеліцца з цэлага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбудо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з аднаўленнем чаго‑н. Адбудоўчы перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгалінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Зрабіць адгалінаванне чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абме́ршчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца абмерваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абціска́ч, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне для сціскання, абціскання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваі́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для дваення чаго‑н. Дваільная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)