цвік, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Металічны або драўляны стрыжань, завостраны на канцы, прызначаны для змацоўвання чаго-н.

Забіваць цвікі ў дошку.

2. перан., чаго. Самае значнае, галоўнае (разм.).

Ц. праграмы.

Ц. сезону.

|| памянш. цвічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. цвіко́вы, -ая, -ае і цвіка́рны, -ая, -ае.

Цвіковая прамысловасць.

Цвікарны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ангіяспа́зма

(ад ангія- + спазма)

раптоўнае звужэнне дробных артэрый і капіляраў, у выніку чаго парушаецца забеспячэнне крывёй тканкі або органа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кубату́ра

(рус. кубатура, ад лац. cubus < гр. kybos = куб)

аб’ём чаго-н., выражаны ў кубічных адзінках (напр. к. пакоя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

захронаметрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Правесці хропаметраж чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зго́ншчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца згонкай каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злуча́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для злучэння чаго‑н. Злучальнік правадоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заго́ртачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для загортвання чаго‑н. Загортачная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для заліўкі чаго‑н. Залівачныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заматрыцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Зрабіць матрыцы чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

габлява́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго‑н. габляваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)