Verbum

праду́ха, -і, ДМ -ду́се, мн. -і, -ду́х, ж. (разм.).

1. Адтуліна для выхаду паветра.

П. ў склепе.

2. Тое, што дае выхад пачуццям, імкненням і пад.

Працуеш як вол, а прадухі ніякай.

прані́злівы, -ая, -ае.

1. Рэзкі на слых.

П. свіст.

Пранізліва (прысл.) крыкнуць.

2. Пра погляд: востры, пільны.

3. Пра вецер, холад, боль і пад.: моцны, рэзкі, які наскрозь пранізвае.

|| наз. прані́злівасць, -і, ж.

пратэ́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Апякунства, падтрымка каго-н. ва ўладкаванні на работу, у прасоўванні па службе і пад.

Зрабіць пратэкцыю каму-н. Уладкавацца куды-н. па пратэкцыі.

|| прым. пратэкцы́йны, -ая, -ае.

прыкры́цце, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. прыкрыцца, прыкрыць.

2. Прадмет, за якім можна схавацца.

Стаць пад п.

3. Вайсковая часць, падраздзяленне, якое ахоўвае, прыкрывае каго-, што-н.

Артылерыйскае п.

Група прыкрыцця.

прыме́рзнуць, -ну, -неш, -не; -ёрз, -е́рзла; -ні́; зак.

1. Прыліпнуць пад уздзеяннем марозу.

Дошка прымерзла да зямлі.

2. Крыху змерзнуць, падмерзнуць.

Фруктовыя дрэвы прымерзлі.

|| незак. прымярза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прымярза́нне, -я, н.

запаўзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; запо́ўз, -паўзла́, -ло́; -зі́; зак.

1. Забрацца куды-н. паўзком.

З. пад канапу.

2. Адпаўзціся куды-н. далёка.

З. ў лес.

|| незак. запаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

паніжэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. Зрабіцца ніжэйшым або размясціцца ніжэй.

Чалавек ад страху паніжэў.

Сонца паніжэла.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паменшыцца (пра ўзровень, інтэнсіўнасць і пад.).

Напружанне току паніжэла.

перафразава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Змяніць (змяняць) форму падачы чыіх-н. слоў, выслоўяў, фраз і пад.

|| незак. перафразо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перафразо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

антрэсо́лі, -ей і -яў, адз. -со́ль, -і, ж.

1. Верхні паўпаверх дома.

2. Род балкона ўнутры высокага памяшкання, звычайна ў выглядзе галерэі.

3. Насціл пад столлю для захоўвання рэчаў.

|| прым. антрэсо́льны, -ая, -ае.

бале́ць¹, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -лі́ць; незак.

1. Выклікаць адчуванне болю.

Сэрца баліць.

Баліць (безас.) пад лыжачкай.

Душа баліць (перан.).

2. перан. Хваляваць, турбаваць.

Шчыраму сэрцу і чужая болька баліць.