schätzen

vt

1) шанава́ць, паважа́ць

2) ацэ́ньваць, вызнача́ць

sich glücklich ~ — лічы́ць сябе́ шчаслі́вым

ich schätze sine Minung — я цанр [паважа́ю] яго́ ду́мку

etw. zu ~ wssen* — ве́даць цану́ (каму-н., чаму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schmicheln

vi ліслі́віць, дагаджа́ць

es schmichelte ihm [ihn] — гэ́та яго́ це́шыла

das Bild ist geschmichelt — партрэ́т кры́ху прыхаро́шаны

er schmichelte sich, bald weder zu kmmen — ён це́шыў сябе́ надзеяй ху́тка вярну́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schwören

* vt, vi

1) кля́сціся, прысяга́ць

bei siner hre ~ — кля́сціся сваі́м го́нарам

Тrue ~ — кля́сціся ў ве́рнасці

2) прысяга́ць, дава́ць прыся́гу

3) (zu D) аб’яўля́ць сябе́ прыхі́льнікам (каго-н., чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ergben

*

I

1.

vt дава́ць (у выніку)

2.

(sich)

1) атры́млівацца, выхо́дзіць, выяўля́цца

2) здава́цца, скара́цца

3) прысвяці́ць сябе́, аддава́цца

es ergb sich, dass… — аказа́лася, што…

II

a адда́ны; пако́рлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

betrügen

* vt

1) падма́нваць, ашу́кваць

sich ~ lssen* — даць сябе́ падману́ць [ашука́ць]

2) (um A) пазба́віць ашука́нствам (каго-н. чаго-н.)

j-n um zehn Rbel ~ — аблічы́ць каго́-н. на дзе́сяць рублёў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bewhren

1.

vt

1) захо́ўваць, зберага́ць

Diszipln ~ — падтры́мліваць дысцыплі́ну

2) (vor D) збаўля́ць, засцерага́ць (ад чаго-н.)

Gott bewhre! — барані́ Бог [Бо́жа]!

2.

(sich)

(vor D) засцерага́ць сябе́ (ад чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gehör

n -(e)s слых

nach dem ~ — на слых

~ fnden* — быць вы́слуханым

sich (D) bei j-m ~ verschffen — заста́віць каго́-н. вы́слухаць сябе́

j-m ~ schnken — добразычлі́ва вы́слухаць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́круціць сов.

1. вы́крутить; (винт — ещё) вы́винтить;

2. (бельё) вы́жать, отжа́ть;

3. вы́сверлить;

4. разг. (повредить) вы́вихнуть, вы́вернуть, подверну́ть;

в. нагу́ — подверну́ть но́гу;

5. (выделать посредством кручения) вы́крутить;

6. разг. вы́гадать;

для сябе́ ён заўсёды в. што-не́будзь — для себя́ он всегда́ вы́гадает что́-нибудь;

7. перен., разг. сообрази́ть; измы́слить;

мо́кры, хоць вы́круці — мо́крый, хоть вы́жми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мно́га нареч.

1. в разн. знач. мно́го;

м. ве́даць — мно́го знать;

м. прасі́ць — мно́го проси́ть;

2. в знач. сказ. мно́го;

гэ́тага мне м.э́того мне мно́го;

ні м. ні ма́ла — ни мно́го ни ма́ло;

м. ду́маць пра сябе́ — мно́го мнить о себе́;

ці м., ці ма́ла — до́лго ли, ко́ротко ли;

м. шу́му з нічо́гапогов. мно́го шу́ма из ничего́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злы, ‑ая, ‑ое.

1. Поўны пачуцця злосці, варожасці, нядобразычлівасці; злосны. Злы чалавек. □ [Галя з мужам] злую мачыху з яе дачкою больш да сябе і на парог не пускалі. Якімовіч. // Які выражае злосць. Злыя вочы. □ Увесь натоўп, што сабраўся тут, праводзіў.. жанчыну зняважлівымі, злымі позіркамі. Няхай. // Сярдзіты на каго‑н. Злы на ўсіх і на самога сябе за такі зварот справы, Васіль увесь тыдзень працягаўся .. нудны і маркотны. Гартны. // Прасякнуты злосцю, нядобразычлівасцю. Іван здагадаўся аб яго злых намерах. Ваданосаў.

2. Сярдзіты, куслівы, злосны (пра жывёл). Злы сабака.

3. Які прычыняе, тоіць у сабе зло. Смерць дзяцей, хвароба злая Тут знайшлі прытульны кут. Колас.

4. Суровы, цяжкі. Злая гадзіна. Злая доля. □ Думкі пра сына былі цяпер адзіным апірышчам .. [Антонавай] душы, у гэты злы і брыдкі час яго жыцця. Чорны.

5. Ужываецца для абазначэння вышэйшай ступені якой‑н. якасці, дзеяння, стану і пад., выражанага назоўнікам. Злы мароз. □ Абветраны злымі вятрамі.., бурат.. аб’язджае незлічоную атару і цягне бясконцую стэпавую песню. Корбан. // Вельмі напружаны, інтэнсіўны. Не знайшлі таго акопа, Дзе я ляжаў пад злым агнём. Прыходзька.

•••

Злы геній гл. геній.

Злы дух гл. дух.

Злыя языкі гл. язык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)