Verbum

засудзі́ць, -уджу́, -у́дзіш, -у́дзіць; -у́джаны; зак., каго (што).

Абвінаваціць па прыгавору суда.

З. злачынца.

|| незак. засу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

гне́вацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., на каго-што і без дап.

Быць у стане гневу, абурацца.

Г. на мужа.

даве́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак., каму-чаму.

Паверыць каму-, чаму-н., паспадзявацца на каго-, што-н.

Яму можна д.

дагадзі́ць, -гаджу́, -го́дзіш, -го́дзіць; -го́джаны; зак., каму-чаму.

Задаволіць каго-н., зрабіўшы яму што-н. прыемнае; улагодзіць.

Д. гасцям.

двайні́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м., чый або каго.

Чалавек, які мае поўнае падабенства з другім чалавекам.

Мой д.

дзіві́ць, дзіўлю́, дзі́віш, дзі́віць; незак., каго-што.

Выклікаць здзіўленне, рабіць моцнае ўражанне.

Хірурга дзівіла цярплівасць раненага.

Яна прыгажосцю дзівіла.

вы́куліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што (разм.).

Выкінуць, вывернуць.

В. з лодкі.

|| незак. выку́льваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́правадзіць, -ваджу, -вадзіш, -вадзіць; -ваджаны; зак., каго (што).

Прымусіць пайсці, выгнаць.

В. няпрошаных гасцей.

|| незак. выправа́джваць, -аю, -аеш, -ае.

выратава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ратуе каго-, што-н.; збавіцель.

|| ж. выратава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

адраі́ць, -раю́, -раі́ш, -раі́ць; -раі́м, -раіце́, -рая́ць; -ро́ены; зак., каго-што (спец.).

Аддзяліць частку пчол для ўтварэння новага рою.