пячо́ра, ‑ы, ж.

1. Пустая прастора пад зямлёй, у горным масіве, утвораная дзеяннем падземных вод або вулканічных працэсаў, якая мае выхад на паверхню; грот. Сталактытавыя пячоры. Пячоры першабытнага чалавека.

2. Абл. Нара; падземны ход. Падаўся назад Міколка, як рак у пячору. Лынькоў. Такія глыбокія хады і пячоры выкопваюць у глінянай сцяне абрыву сваімі маленькімі дзюбкамі і лапкамі гэтыя мілыя, прывабныя птушкі [ластаўкі]. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбагаце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць багатым. Легенда казала — на гэтых землях самы найлепшы касец, самы працавіты плугар не разбагацее. Бялевіч. Міналі гады, суседнія арцелі адбудаваліся, разбагацелі. Марціновіч. // на што. Набыць, атрымаць каго‑, што‑н.; разжыцца. Па сухіх месцах пайшоў у ход кустарэз, які як брытваю, зрэзвае не толькі кусты, але і самыя сосны. Разбагацеў ужо на тэхніку генерал. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукая́тка, ‑і, ДМ ‑ятцы; Р мн. ‑ятак; ж.

1. Частка якой‑н. прылады (ручнога інструмента, зброі і пад.), за якую трымаюцца пры карыстанні. Рукаятка адвёрткі. Рукаятка кінжала. Рукаятка гранаты. □ [Пятро] дастаў з кішэні пісталет, да болю сціснуў шурпатую рукаятку. Шамякін.

2. Частка машыны, прыбора, за якую бяруцца рукою для перамяшчэння, пераключэння, павароту і пад. Раптам .. [Галіна] схапілася за рукаятку і сцішыла ход паравоза. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самацёк, ‑у, м.

1. Рух вадкасці або сыпкіх рэчываў сілай свайго цяжару.

2. перан. Ход якой‑н. справы, працы без плана, без кіраўніцтва; стыхійнае ажыццяўленне чаго‑н. Гэту работу неабходна праводзіць з вялікай актыўнасцю, мэтанакіраванасцю, не дапускаючы ніякага самацёку. Машэраў. Неабходна было ініцыятыву работнікаў завода накіраваць у патрэбнае рэчышча, знішчыць самацёк, унесці ў працоўны працэс пэўную сістэму і планавасць. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Расхо́днік ’расліна Sticta pulmonacca, ужываецца простымі людзьмі замест груднога чаю’ (Нас.), ’расліна зайцава капуста’, ’падалешнік, лугавая расліна’ (ТСБМ, Сцяшк.), ’блюшчык, Glechoma hederacea L.’ (Кіс.), разхо́днік ’тс’ (Ласт.), росхо́днік ’тс’ (ТС), укр. росхі́дник ’зайцава капуста, Sedum acre L.’, рус. росхо́дник ’тс’, польск. rozchodnik ’тс’, харв. razhodnik ’паслён, Solanum dulcamara L.’, славен. razhọ̑dnik ’тс’. Тлумачыцца тым, што яго адросткі “расходзяцца па зямлі” (Махэк, Jména, 95; Мяркулава, Очерки, 110). Гл. ход, хадзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chód, chodu

м.

1. хада; паходка;

lekki chód — лёгкая хада (паходка);

kaczy (kaczkowaty) chód — качыная хада;

mieć chody — ляцець; вельмі шпарка ісці;

ależ masz chody — ну ты і ляціш;

2. ход; рух; функцыянаванне (пра механізмы);

~zegarka — ход гадзінніка;

(być) na chodzie — працаваць; функцыянаваць;

motor był na chodzie — матор працаваў;

3.

chody мн. паляўн. звярыныя сцежкі;

podziemne chody kreta — падземныя хады крата;

4.

chody мн. спарт. спартыўная хада;

5. ход (перасоўванне фігуры, фішкі ў гульні);

chód konem шахм. ход канём;

mieć chody разм. мець сувязі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

халасты́

1. (чалавек) lédig, únverheiratet;

2. тэх leer, Leer-; blind, Blind-;

халасты́ ход Léerlauf m -(e)s; вайск халасты́ патро́н Plátzpatrone f -, -n;

халасты́ зара́д blínde Ládung;

халасты́ стрэл Blíndschuss m -es, -schüsse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пярэ́дні vórder, Vórder-, Vor-;

пярэ́дняя ча́стка Vórderteil m -(e)s, -e;

пярэ́дні план Vórdergrund m -(e)s;

пярэ́днія но́гі Vórderfüße pl;

пярэ́дні ход тэх Vórwärtsgang m -(e)s;

пярэ́дні край вайск Háuptkampflini¦e f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

bieg, ~u

м.

1. бег;

2. ход; рух;

bieg planet — рух планет;

3. цячэнне, плынь;

bieg rzeki — цячэнне ракі;

z ~iem rzeki — па цячэнні ракі;

4. перан. ход;

bieg wypadków — ход падзей;

z ~iem czasu — з цягам часу;

5. спарт. бег;

~i krótkie — бег на кароткія дыстанцыі;

bieg na przełaj — крос; бег па перасечанай мясцовасці;

bieg przez płotki — бег з бар’ерамі;

bieg schodów — лесвічны марш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Röhre

f -, -n

1) труба́, тру́бка

2) духо́ўка

3) электро́нна-прамянёвая ля́мпа, радыёля́мпа

4) нара́; ход (бярлогі, логавішча)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)