сквайр

(англ. squire)

1) скарочаная форма англійскага дваранскага тытула эсквайр;

2) тытул суддзяў і мясцовых службовых асоб у ЗША і Англіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэ́зар, цэ́сар

(лац. caesar, ад Caesar = імя старажытнарымскага дыктатара Юлія Цэзара)

1) тытул старажытнарымскіх і візантыйскіх імператараў;

2) уст. манарх, уладар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шахінша́х

(перс. šāh-in-šāh = літар. кароль каралёў)

тытул манархаў у Іране з часоў Сасанідаў (дынастыя іранскіх шахаў 224—651 гг.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бек​1

(цюрк. beg)

1) тытул феадальнай знаці ў цюркскіх народаў;

2) форма ветлівага звароту ў некаторых цюркскіх народаў (адпавядае паняццю «пан»).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маркгра́ф

(ням. Markgraf)

правіцель пагранічнай адміністрацыйнай акругі (маркі​3) у сярэдневяковай Германіі, а пазней тытул некаторых князёў у Германіі, Францыі, Італіі, Іспаніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

халі́ф

(ар. chalïfa = спадчыннік, наступнік)

тытул вярхоўнага правіцеля ў шэрагу краін мусульманскага Усходу, які аб’ядноўваў у сваіх руках духоўную і свецкую ўладу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шах

(перс. šāh = кароль)

1) тытул манарха ў некаторых краінах Усходу;

2) нападзенне якой-н. фігуры на караля праціўніка ў шахматнай гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АТО́Н I

(Otto; 23.11.912 — 7.5.973),

германскі кароль з 936, імператар «Свяшчэннай Рымскай імперыі» з 962. З Саксонскай дынастыі. У 951 падпарадкаваў Ламбардыю і прыняў тытул італьян. караля. У 955 перамог венграў на р. Лех, прыпыніўшы іх наступленне на захад. У 961 пад выглядам дапамогі выгнанаму жыхарамі папу Іаану XII ажыццявіў паход на Рым. Атрыманая з рук папы імператарская карона (2.2.962) дала пачатак «Свяшчэннай Рымскай імперыі».

т. 2, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АБД АЛЬ-КА́ДЗІР, Абд аль-Кадзер (Насір-ад-дзін ібн Мухіддзін аль-Хасані; 6.9.1808—26.5.1883),

нацыянальны герой Алжыра, палкаводзец, вучоны, аратар, паэт. Паходзіў з уплывовага феад. роду. У 1832—47 узначаліў паўстанне супраць франц. акупацыі Алжыра. У 1832 абвешчаны султанам Зах. Алжыра, прыняў тытул эміра. У 1847—52 зняволены ў Францыі. З 1855 займаўся багаслоўем у Дамаску. Аўтар прац па вайск. справе, рэліг.-філас. трактата.

т. 1, с. 18

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фарао́н

(гр. pharaon, ад ст.-егіп. Per’ō = вялікі дом)

1) тытул старажытнаегіпецкіх цароў;

2) перан. зневажальная клічка паліцэйскага;

3) старадаўняя гульня ў карты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)