узраста́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад узрастаць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які становіцца ўсе большым па ступені, сіле, інтэнсіўнасці праяўлення. Узрастаючая хуткасць. □ Баі разгараліся з узрастаючым напружаннем. Шамякін.

3. Дзеепрысл. незак. ад узрастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wykładnik

м. паказчык;

wykładnik potęgi мат. паказчык ступені;

wykładnik pierwiastka мат. паказчык кораня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

insófern

1.

adv у гэ́тых адно́сінах; у тако́й ступе́ні; паку́ль

2.

cj пако́лькі, бо

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

empower [ɪmˈpaʊə] v.

1. fml упаўнава́жваць

2. дазваля́ць, дава́ць магчы́масць, пра́ва (рабіць што-н.);

The college is empowered to give degrees. Гэты каледж мае права прысвойваць (навуковыя) ступені.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

extent [ɪkˈstent] n. (of)

1. паме́р; праця́г, праця́гласць

2. ступе́нь, ме́ра

♦

to some/a certain/a large extent у некато́рай/пэ́ўнай/зна́чнай ступе́ні;

to what extent? нако́лькі?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ляпе́й 1 ’лепш’ (Гарэц., Др.-Падб., Сцяшк.; гродз., навагр., бар., лях., Сл. ПЗБ). Да ле́пей (гл.). Націск на канчатку — выроўніванне формы лепей паводле аналогіі да большасці прыслоўяў вышэйшай ступені ў бел. мове (Бел. гр.₂, 1, 197).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перадо́льшы ’старэйшы паводле ўзросту’ (Нас.), рус. смал. передольшый ’тс’. Да перад‑ і суф. ‑ольшы, параўн. таксама трок. селядо́ршы ’сярэдні’ < серадо́льшы ’тс’, магчыма, пад уплывам большы; несумненна элемент ‑ш‑ — суфікс параўнальнай ступені (Карскі 2-3, 41–42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апахрама́т

(ад апа- + гр. chroma, -atos = колер)

аб’ектыў, у якім храматычная аберацыя выпраўлена ў яшчэ большай ступені, чым у ахрамаце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

полімерана́лагі

(ад палімеры + аналаг)

высокамалекулярныя злучэнні, у якіх пры хімічным ператварэнні не адбываецца змены ступені полімерызацыі або структуры асноўнага ланцуга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АРХІРЭ́Й

(ад архі... + грэч. hiereus святар),

агульная назва духоўных асоб вышэйшай ступені правасл. царк. іерархіі (епіскап, архіепіскап, мітрапаліт, патрыярх). Могуць быць епархіяльнымі (якія правяць) і вікарнымі (іх памочнікамі). Сінонім тэрміна «архірэй» — архіпастыр.

т. 1, с. 527

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)