АГНІ́,

у ведыйскай і індуісцкай міфалогіі бог агню, хатняга ачага, ахвярнага вогнішча; пасрэднік паміж людзьмі і багамі. У Агні мноства іпастасяў: агонь на небе (сонца, маланка), агонь у водах, агонь ахвярнага вогнішча; ён адначасова і стары і малады.

т. 1, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Луба́к ’стары, худы конь’ (Юрч.), лубі́на ’тс’ (ветк., Мат. Гом.). Да луб 1 (гл.). Аб суфіксе ‑ак гл. Сцяцко (Афікс. наз., 146); экспрэсіўнасць, як у здыхля́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сач’ю́ у выразе сачʼю гаварыць ’загаворваць ад сурокаў’ (Сл. ПЗБ). Уласна з вачэй, г. зн. загаворваць ад «дурнога вока», рус. сглаза; ‑у — стары канчатак парнага ліку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ragged

[ˈrægɪd]

adj.

1) зно́шаны, стары́, падра́ны; абадра́ны

2) гру́бы, грубы́

3) запу́шчаны

a ragged garden — недагле́джаны сад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

antediluvian

[,æntidɪˈlu:viən]

1.

adj.

1) дапато́пны (перад пато́пам)

2) старамо́дны, састарэ́лы

2.

n.

ве́льмі стары́ або́ старамо́дны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

антыква́рны

(ад антыквар)

1) вельмі стары і каштоўны (напр. а-ая рэч);

2) які мае адносіны да старых каштоўных прадметаў (напр. а. магазін).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

герыятры́я

(ад гр. geron = стары чалавек + -ятрыя)

раздзел геранталогіі, які вывучае асаблівасці захворванняў людзей старэчага веку і распрацоўвае метады лячэння і папярэджання іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

давяршы́цца, ‑вершыцца; зак.

Закончыцца, завяршыцца. З адчуваннем непапраўнага няшчасця, якое павінна давяршыцца, змучаны доўгай дарогаю і думкамі, стары падводзіў эшалон да станцыі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дармаўшчы́на, ‑ы, ж.

Разм. Дармавое, бясплатнае карыстанне чым‑н. — Аказваецца, і стары не дурны ў губу ўзяць, але ўсё ўхітраецца на дармаўшчыну. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухство́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Паляўнічая стрэльба з двума стваламі. З двухстволкай-тулкай за спіной Ідзе ляснік стары. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)