ранейшы, былы, мінулы, колішні, даўні, даўнейшы, тагачасны, стары; учарашні (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

малаха́й, ‑я, м.

1. Шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам. Стары падняўся, надзеў малахай, развітаўся з усімі за руку. Навуменка.

2. Шырокі кафтан без пояса.

[Ад калм. махла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скура́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Скураная куртка. Гэта быў камлюкаваты, нават тоўсты, гадоў пад шэсцьдзесят стары ў кароткай скуранцы. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́нку,

Разм. Ласкавы зварот да мужчыны, хлопчыка. — Сынку, — сказаў стары камандзіру, — спрытны ты хлопец. Брыль. [Бацька:] — Восенню, сынку, пойдзеш І ты ўжо вучыцца ў школу. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глу́хнуць несов., в разн. знач. гло́хнуть;

стары́ ~не — стари́к гло́хнет;

~не мато́р — гло́хнет мото́р;

сад пачына́е г. — сад начина́ет гло́хнуть;

пачу́цці г. — чу́вства гло́хнут

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кво́лы сла́бый, хи́лый; боле́зненный; делика́тный, не́жный; тщеду́шный;

~лае здаро́ўе — сла́бое здоро́вье;

~лыя ўсхо́ды — хи́лые всхо́ды;

к. пялёстак — не́жный лепесто́к;

к. стары́ — хи́лый (тщеду́шный) стари́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зануры́цца сов., обл. погрузи́ться, углуби́ться;

плуг ~ры́ўся глыбо́ка ў зямлю́ — плуг погрузи́лся глубоко́ в зе́млю;

стары́ ~ры́ўся ў рабо́ту — стари́к погрузи́лся (углуби́лся) в рабо́ту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

загамані́ць сов.

1. заговори́ть; (громко) загомони́ть; загалде́ть;

не́дзе ~ні́лі лю́дзі — где́-то заговори́ли лю́ди;

2. перен. зашуме́ть; загуде́ть;

~ні́ў стары́ бор — зашуме́л ста́рый бор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

jary

jar|y

яравы;

zboże ~e — ярына;

stary, ale ~y — стары, але яшчэ бадзёры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

commonplace

[ˈkɑ:mənpleɪs]

1.

n.

а) звыча́йная, штодзённая рэч

б) бана́льнасьць f.

2.

adj.

стары́, неціка́вы; зьбі́ты (жарт); бана́льны, штодзённы, звыча́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)