Verbum

анлайнавы слоўнік

◎ Налой ’наезджаная санная дарога’ (свісл., Шатал.). Аналагічна да набой ’тс’ ад набіць ’наездзіць’ павінна ўтварацца налой ад ліць, параўн. рус. налой ’верхні слой вады’, аднак застаецца не зусім ясней матывацыя (’як палітая’?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скало́цца ¹, сколецца; зак.

Аддзяліцца, адпасці пры ўдары (пра слой, кавалак чаго‑н.).

скало́цца ², скалюся, сколешся, сколецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Змацавацца, сашчапіцца (шпількай і пад.).

2. Зраніцца чым‑н. вострым, калючым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пракладаць — пракласці.

2. Тое, што пракладзена паміж чым‑н.; прамежкавы слой. Гумавая пракладка. Кардонная пракладка. □ Скураная пракладка, прыціснутая трубкай, шчыльна заткнула месца пералому. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́нкий в разн. знач. то́нкі; (изысканный — ещё) даліка́тны;

то́нкий слой то́нкі слой;

то́нкий нос то́нкі нос;

то́нкий го́лос то́нкі го́лас;

то́нкие черты́ то́нкія ры́сы;

то́нкая рабо́та то́нкая рабо́та;

то́нкий кри́тик то́нкі кры́тык;

то́нкий за́пах духо́в то́нкі (даліка́тны) пах духо́ў;

◊

то́нкая шту́чка то́нкая шту́чка;

то́нкий намёк то́нкі намёк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брудзь Гразь, тонкая пялёнка, слой гразі; смуга на полі ранняй вясной (Гом. пав. Рам. 1891, 364, Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пелі́кула

(лац. pellicula = шкурка)

эластычны паверхневы слой эктаплазмы прасцейшых, які ўтварае перыферычную плеўку.