пераэкзаменава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; зак.

Здаць экзамен яшчэ раз, паўторна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штого́днік, ‑а, м.

Перыядычнае выданне, якое выходзіць раз у год.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaprzeszły

пазамінулы; даўно мінулы;

~m razem — у пазамінулы раз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wściec się

зак.

1. раз(юшыцца, узлавацца;

2. ашалець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

плю́нуць сов., прям., перен. плю́нуть;

◊ раз п. — раз плю́нуть;

п. няма́ куды́ — плю́нуть не́куда;

п. у твар (у во́чы) — плю́нуть в лицо́ (в глаза́);

п. на ўсё — плю́нуть на всё;

п. і расце́рці — плю́нуть и растере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

адра́зу, прысл.

1. Зараз жа, у той самы момант, неадкладна.

Набегаўшыся, сынок а. засынае.

2. Адначасова.

Людзі выйшлі а. з усіх хат.

3. Непасрэдна за чым-н.

А. за хатай малады сад.

4. За адзін раз, з першага разу.

Як усё зрабіць а.?

5. З самага пачатку.

Чалавек а. спадабаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

поко́нчить сов. ско́нчыць, пако́нчыць;

поко́нчить де́ло ми́ром ско́нчыць спра́ву мі́рам;

поко́нчим с э́тим раз навсегда́ ско́нчым гэ́та раз назаўсёды;

◊

поко́нчить с собо́й пако́нчыць з сабо́ю;

поко́нчить жизнь самоуби́йством ско́нчыць жыццё самагу́бствам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

morsel

[ˈmɔrsəl]

n.

1) мале́нькі кава́лак, як на раз укусі́ць

2) кава́лак, фрагмэ́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

напа́дацца сов., разг.

1. (много раз) упа́сть;

2. набе́гаться, нахлопота́ться;

н. за дзень — набе́гаться (нахлопота́ться) за́ день

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Разо́ўка ’мука грубага памолу’ (Сл. ПЗБ), ’мука з абдзіранага зерня’ (Сцяшк.), ’сорт пшанічнай мукі’ (Ян.), разо́вы ’буйна змолаты’ (Сл. ПЗБ), укр. разо́вка ’груба змолатая мука’, разо́ви́й ’хлеб з мукі грубага памолу’, польск. razować ’малоць збожжа на муку’, razowy ’адзін раз змолатая мука’, ’хлеб з разовай мукі’. Ад раз ’адзін’, паколькі разовай называлі муку, якую малолі толькі адзін раз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)