1. Узнімаць пыл. Перасадзіла [Агата] цераз нізкі паркан [Стасюка] і глядзела, як пабег ён на той бок вуліцы і пыліў па зямлі босымі пятамі.Чорны.Пад вішнямі, млеючы ад гарачыні, капашыліся куры — грэбліся, пылілі, закапваліся глыбей у пясок.Ракітны.//Разм. Ехаць, ісці, узнімаючы пыл. Ліпеньскім надвячоркам машына пыліла на Каралін.Сабаленка.З палеткаў каменне калгаснікі звозілі, Пылілі нястомныя грузавікі.Панчанка.
2. Тое, што і пыліцца (у 2 знач.). Пацямнеўшая вуліца пыліла ад прайшоўшага з поля быдла.Чорны.За леспрамгаскімі прычэпамі пыліла перасохлая дарога.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
menial
[ˈmi:niəl]1.
adj.
1) лёкайскі
to do menial tasks — выко́нваць чо́рную пра́цу, працава́ць паслуга́чом
2) ні́зкі, про́сты (пра пахо́джаньне)
2.
n.
слуга́ -і́, лёкай -я, паслуга́ч -а́m., той, хто выслу́жваецца ў каго́-н.; чэ́лядзь f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пры́падзь1 ’закалец — сыры, недапечаны слой хлеба каля ніжняй скарынкі, які ўзнікае пры неналежным выпяканні’, пры́падлівы ’з закальцам, як бы трохі прылеплены да поду’ (Нас.). Магчыма, перанос значэння з наступнага слова — ’сыры слой у хлебе, як глей’, але не выключана і незалежнае ўтварэнне ад прыпада́ць з семантычнай матывацыяй: ’нізкі; які не падняўся; злеглы’ і да т. п.
Сага́н ’чыгун’ (ТСБМ, Касп., Гарб., Байк. і Некр., Др.-Падб., Бес., Сцяшк., Шн. 3, Шатал., Жд. 1, 2, Мат. Гом., Сл. Брэс., З нар. сл.), ’паліваны чыгун з двума вушкамі’ (Сл. ПЗБ, ТС), саганец ’тс’ (Янк. БП), ’высокі чыгун з вушкамі’, ’нізкі тоўсты чалавек’ (ТС). Укр.сага́н ’кацёл, вялікі гаршчок, посуд наогул’, рус.дыял.сага́н ’міска, чаша’, польск.sagan ’вялікі металічны гаршчок’. Запазычанне з тур., крым.-тат.sahan ’блюда з накрыўкай, міска, чаша’ ад араб.ṣaḥn (Радлаў, 4, 282; Міклашыч, 287; Фасмер, 3, 543). Польскае запазычана праз усходнеславянскія або вянгерскую мовы (Брукнер, 479). Паводле Козырава (Лекс. тюрк., 74) непасрэднай крыніцай беларускага слова з’явілася ўкраінская мова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
deep
[di:p]1.
adj.
1) глыбо́кі
2) густы́, мо́цны
a deep red color — цёмна-чырво́ны ко́лер
3) далёкі (углы́бкі)
4) ні́зкі
a deep voice — ні́зкі го́лас
5) пава́жны, непавярхо́ўны, з глыбо́кім сэ́нсам
a speech of deep importance — пава́жная прамо́ва
6) Figur. цяжкі́ для разуме́ньня
7) разу́мны, му́дры
a deep scholar — му́дры навуко́вец
2.
adv.
1) глыбо́ка, глы́бака
2) по́зна (пра час)
He studied deep into the night — Ён вучы́ўся да по́зьняе но́чы
3.
n.
глыб f.; глыбіня́f.
•
- deep in debt
- the deep
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
тон
(гр. tonos = напружанне, павышэнне голасу)
1) гук пэўнай вышыні (напр.нізкі т.);
2) інтэрвал гамы; танальнасць (напр. мажорны т.);
3) характар гучання музычнага інструмента або голасу (напр. мяккі т. скрыпкі);
4) адценне голасу, маўлення (напр. высакамерны т., жартаўлівы т);
5) манера паводзін (напр. дрэнны т);
6) адценне колеру ў жывапісе (напр. светлы т.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
level1[ˈlevl]n.
1. узро́вень;
a high/low level высо́кі/ні́зкі ўзро́вень;
the level of inflation/radiation узро́вень інфля́цыі/радыя́цыі;
at eye level на ўзро́ўні вачэ́й;
be on a level with быць на адны́м узро́ўні з
2. раўні́на
3.tech. ватэрпа́с, узро́вень, грунтва́га
♦
on the levelinfml сумле́нна, праўдзі́ва;
Is it on the level? Гэта праўда?
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ніжэ́йшы, ‑ая, ‑ае.
1.Выш. ст.дапрым.нізкі (у 1–3 і 7 знач.).
2. Самы просты, прымітыўны. Ніжэйшыя арганізмы.
3. Які знаходзіцца на першай, пачатковай ступені развіцця. Ніжэйшая стадыя таварнай вытворчасці.
4. Пачатковы. Ніжэйшая школа.
5. Малодшы па пасадзе, падначалены. У супрацоўніка, ніжэйшага па чыну, Сцяпан Сцяпанавіч абедаў раз...Корбан.
6. У класавым грамадстве — які не адносіцца да пануючых класаў. Сяляне засталіся і пасля вызвалення «ніжэйшым» саслоўем, падатным быдлам, чорнай косцю, з якой здзеквалася пастаўленае памешчыкамі начальства, выкалачвала подаці, біла розгамі, пускала ў ход рукі і нахабнічала.Ленін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стэла́ж1, ‑а, м.
1. Прыстасаванне ў выглядзе паліц, размешчаных адна над другой, для захоўвання або размяшчэння чаго‑н. Паміж шафай і сцяной стаяў нізкі, старадаўняй работы стэлаж, на дзвюх паліцах якога блішчалі фальгой і золатам кнігі.Чыгрынаў.У цяпліцы хвоя была раскладзена на стэлажы, у ёй падтрымлівалася нізкая, але роўная тэмпература.Дубоўка.
2. Прыстасаванне для захоўвання чаго‑н. у вертыкальным становішчы. Паставіць вёслы ў стэлажы.
[Ням. Stellage.]
стэла́ж2, ‑у, м.
Біржавая здзелка, якая дае аднаму з дагаворных бакоў права выбару, за пэўную прэмію, або прадаць ці купіць біржавыя каштоўнасці ў межах вызначаных здзелкай курсаў.
[Ням. Stellage.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bass
I[bæs]
n., pl. basses or coll. bass
аку́нь
II[bæs]
n.
1) амэрыка́нская лі́па
2) лы́ка n.
III[beɪs]
n., pl. basses
1) бас -а m. (го́лас і сьпява́к)
2) басэ́тля f. (інструмэ́нт)
4.
adj.
басо́вы; ні́зкі(пра го́лас)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)