мардава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; незак.
1. Выбівацца з сіл, знясільвацца.
2. Мучыцца, пакутаваць (разм.).
М. над цяжкай задачай.
|| зак. замардава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся і змардава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дзвы́нкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
Утвараць звінючыя гукі (пра шкло, метал, насякомых і пад.).
Недзе дзвынкала шкло.
Над вухам дзвынкалі камары.
|| аднакр. дзвы́нкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. дзвы́нканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
◎ Нагаловіч ’перакладзіна паміж вушакамі над дзвярамі’ (браг., Шатал.), ’верхні брус над акном’ (рэч., Мат. Гом.), сюды ж на́галавень ’вушак над варотамі’, ’брус над дзвярамі’ (маст., Шатал.), нагловень ’тс’ (браг., Шатал.). Да галави на аснове метафары («галава дзвярэй»), параўн. іншую назву рэаліі — шапка; цікавую паралель даюць польск. nagłówek, nagłówka ’архітэктурная дэталь; пліта, якая накрывае капітэль’, н.-луж. nagłowk ’верхні брус над дзвярамі’ і інш., якія могуць мець і першаснае значэнне ’шапка, шалом’ (’тое, што знаходзіцца на галаве’, параўн. Шустар-Шэўц, 13, 982); адсутнасць апошяга значэння ў бел. слова, таксама як і арыгінальнае словаўтварэнне, не дае падстаў адносіць яго да запазычанняў, хаця яны характэрны для народнай тэрміналогіі цяслярства.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Надве́чар, на́двячар ’пад вечар’ (Сл. ПЗБ), надвычі́р ’тс’ (драг., З нар. сл.), надве́чо́р, надвечэрэ́ ’тс’ (ТС), надвечары (Колас). Спалучэнне прыназоўніка над у часавым значэнні, які па семантыцы адпавядае прыназоўніку перад, з назоўнікам у акузатыўнай форме, што характэрна як архаічная рыса шэрагу славянскіх моў, параўн. чэш. nad večer již jest, серб.-харв. над вечер, укр. над вечір, балг. над вечер ’перад вечарам’; формы на галосны адпавядаюць спалучэнню з лакатывам (ESSJ SG, 1, 125), паводле Шубы — вынік кантамінацыі надвечар × увечары (Шуба, Прысл., 115).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
надво́чны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца над вокам, над вачамі. Надвочны шрам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Надза́хад ’перад захадам’ (Сл. ПЗБ). Са спалучэння прыназоўніка над (у часавым значэнні) з назоўнікам захад у форме він. скл.; над у такіх канструкцыях звычайна мае значэнне ’перад’ (ESSJ SG, 1, 125).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
насме́шничать несов., разг. (над кем, чем) насміха́цца (з каго, чаго), кпіць (з каго, чаго).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
сенова́л м. (сарай) адры́на, -ны ж.; (над хлевом или конюшней) вы́шкі, -шак ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
стрэ́шка ж.
1. уменьш.-ласк. кро́велька;
2. (над колодцем и т.п.) наве́с м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Méereshöhe
f - вышыня́ над узро́ўнем мо́ра
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)