ча́рдаш, ‑а і чарда́ш, ‑а́, м.

1. Венгерскі народны танец, а таксама музыка да гэтага танца. З бадзёрым рускім «пераплясам» Спаборнічаў заборысты «чардаш». Корбан.

2. Музычная п’еса ў рытме гэтага танца.

[Венг. csárdás.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́лы, ‑аў; адз. няма.

Разм. Забавы, гульні, свавольства. Толькі князеўскі хорам гудзеў, не маўчаў: Шалы, музыка ў такт рагаталі; Не адну віна бочку князь кончыў, пачаў: Шлюб-вяселле ўсё княжны гулялі. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Surdo canere

Спяваць глухому.

Петь глухому.

бел. Глухому песню спяваць. Што глухому музыка. Глухому і варона салавей.

рус. Глухому песен не пой ‒ не услышит. Дурака учить, что мёртвого лечить. Как об стену горох.

фр. Autant parler à un sourd (Что с глухим разговаривать).

англ. No use pumping a dry well (Незачем выкачивать пустой колодец).

нем. Wasser in den Brunnen tragen (Носить воду в колодец).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

чу́цца

1. (быць чутным) zu hören sein;

2. (гучаць) ertönen vi (s), erschállen* vi (s);

мне чу́ецца му́зыка ich höre Musík

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

frothy

[ˈfrɔӨi]

adj.

1) пе́ністы

frothy soap suds — пе́ністая мы́льная вада́

2) лёгкі (му́зыка); плы́ткі, нява́жны (гу́тарка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пасты́чыо

(іт. pasticcio)

опера, музыка якой запазычана са створаных раней опер або спецыяльна напісана некалькімі кампазітарамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

тарантэ́ла, ‑ы, ж.

1. Італьянскі народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе, а таксама музыка да гэтага танца. Танцаваць тарантэлу. Іграць тарантэлу.

2. Музычны твор у тэмпе такога танца. Тарантэла Ліста. Тарантэла Шастаковіча.

[Іт. tarantella.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sakralny

sakraln|y

сакральны; рытуальны; абрадавы;

muzyka ~a — рытуальная (абрадавая) музыка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тэкст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Надрукаванае ці напісанае звязанае маўленне, якое можна ўзнавіць.

Т. апавядання.

2. Асноўны матэрыял якога-н. твора, дакумента і пад. ў адрозненне ад заўваг, каментарыяў ілюстрацый да яго.

Зноскі занялі больш месца, чым сам т.

3. Словы, на якія напісана музыка.

Т. песні.

4. Шрыфт буйнога памеру — каля 8 мм (спец.).

|| прым. тэ́кставы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаво́т

(фр. gavotte)

1) старадаўні французскі танец, а таксама музыка да гэтага танца;

2) частка інструментальнай сюіты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)