зрэ́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.
1. Прарэдзіць, зрабіць радзейшым (пра пасевы, лес і пад.).
З. густыя ўсходы агуркоў.
2. Пасеяць рэдка, радзей, чым трэба.
З. пасевы.
|| незак. зрэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. зрэ́джванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.
1. Станавіцца дзікім, перараджацца.
Дрэвы дзічэюць.
Без нагляду лес дзічэў.
2. перан. Станавіцца нелюдзімым, дзіклівым.
Д. у адзіноце.
|| зак. адзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е і здзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.
|| наз. дзічэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
захла́міцца, ‑міцца; зак.
Стаць захламленым. [Міхаіл Пятровіч] выявіў, што лес моцна захламіўся. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грабо́вы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і грабавы. Грабовы лес. Грабовы вобад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бава́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да Баварыі, баварцаў. Баварскі лес.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарашо́м, прысл.
Спец. Россыпам, не звязаўшы ў плыты. Лес сплаўлялі шарашом.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маладзіна́ ’малады лес’ (маст., карэліц., Сл. ПЗБ), молодзіна́ ’вельмі маладая асоба’ (ТС), укр. молоди́на ’салодкая смятана’, н.-луж. młoźina ’маладыя людзі’, ’майская зелень дрэў’, в.-луж. młodźina ’моладзь’, ’малады лес’, ’лесагадавальнік’, чэш. mladina ’што-небудзь маладое (піва, лес)’, славац. mladina ’малады лес’, ’маладое піва’, славен. mladína ’моладзь’, ’маладыя жывёлы’, серб.-харв. млади̏на ’маладняк (свойскіх птушак)’, макед. младина ’маладосць’, ’моладзь’, младини ’маладыя гады’, балг. младина́ ’тс’. Прасл. moldina ’малады перыяд у людзей, жывёл, раслін’. Да моладзь (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Па́расля ’малады хваёвы лес’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом.), параслі ’малады лес’ (Сцяшк.), поросля ’высокае пясчанае месца ў лесе’ (ТС). Ад парасціраем з суф. ‑ля (параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 54).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ще́пка
1. трэ́ска, -кі ж., шчэ́пка, -кі ж.;
2. собир. трэ́скі, -сак мн., шчэ́пкі, -пак мн.;
◊
худо́й как ще́пка худы́ як шчэ́пка;
лес ру́бят — ще́пки летя́т погов. лес сяку́ць — трэ́скі ляця́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
пралажы́ць сов., прям., перен. (провести) проложи́ть; (сделать наезженным) протори́ть;
п. даро́гу праз лес — проложи́ть доро́гу че́рез лес;
◊ п. шлях — проложи́ть доро́гу;
грудзьмі́ п. сабе́ даро́гу — гру́дью проложи́ть себе́ доро́гу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)