чыстакро́ўны réinrassig, réinblütig;

чыстакро́ўны конь Vóllblut(pferd) n -(e)s, -e, Vóllblüter m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

каранні́к м (сярэдні конь у тройцы) Gábelpferd n -es, -e, míttleres Pferd im Dréigespann

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ды́хавічны

1. Átemnot-;

ды́хавічнае сапе́нне Átemnotschnaufen n -s, -;

2.:

ды́хавічны конь ein dämpfiges [an Dämpfigkeit, an kránkhafter Kúrzatmigkeit léidendes] Pferd

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

анхітэ́рый

(ад гр. anchi = паблізу + -тэрый)

вымерлы трохпальцы конь, які быў пашыраны ў міяцэне (параўн. гіпарыён, палеатэрый).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

закульга́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Стаць кульгавым. — Конь мой белы закульгавеў, то няма як ехаць мне сягоння. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сівагры́вы, ‑ая, ‑ае.

З сівой грывай. Сівагрывы конь. / у вобразным ужыв. Заглядзіцца месяц сівагрывы, Дол пакрые тонкім серабром. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыт​I м., вет. мыт, род. мы́ту м., залазава́нне, -ння ср.;

ло́шадь в мы́те конь залазу́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Ко́нскі ’вялікі, больш за свае звычайныя памеры’ (Жыв. сл.). Гл. конь 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паязды́ ’выязны конь’ (віл., Сл. ПЗБ). З польск. pojeździć > pojazd > пая́зд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

засячы́ся і засе́кчыся, ‑сячэцца; пр. засекся, ‑лася; зак.

Параніць нагу, зачапіўшы яе на хаду другой нагой (пра каня). Конь засекся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)