недаду́маць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Недастаткова, не да канца абдумаць, прадумаць. Відаць, .. [Сотнікаў] чагосьці не зразумеў або недадумаў, магчыма, ён перацаніў ўласную вартасць. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; пр. дадзёўб, ‑дзяўбла, ‑ло; ‑дзяўбём, ‑дзяубяце; зак., каго-што.

1. Здзяўбці да канца. Куры дадзяўблі корм.

2. Скончыць дзяўбці; прадзяўбці. Дадзяўбці дзірку Золатам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стапі́ць, стаплю, стопіш, стопіць; зак., што.

1. Змяшаць, злучыць адно з другім, падаграваючы разам. Стапіць сала з воскам.

2. Растапіць усё да канца пры награванні. Стапіць масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́чарпаць

1. áusschöpfen vt; erschöpfen vt; (землечарпалкай) áusbaggern vt

2. перан. (давесці да канца) erlédigen vt;

пыта́нне вы́чарпана die Fráge ist erlédigt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Духі́ ’духі’ (БРС). Запазычанне з рус. духи́ ’тс’. У рус. мове гэта з’яўляецца семантычнай калькай (з канца XVIII ст.) франц. parfum ’тс’. Гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 215.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неараманты́зм

(ад неа- + рамантызм)

кірунак у літаратуры і мастацтве канца 19 — пач. 20 ст., які выяўляў падабенства да рамантызму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэйсшы́на

(ням. Reißschine, ад reißen = крэсліць + Schiene = стрыжань)

вялікая чарцёжная лінейка з перакладзінай пад прамым вуглом з аднаго канца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

субтэрміна́льны

(ад суб- + лац. terminalis = заключны, канечны)

тэрмін, які абазначае размяшчэнне частак цела на некаторай адлегласці ад яго канца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

fabrication [ˌfæbrɪˈkeɪʃn] n.

1. вы́думка;

His story was a complete fabrication from start to finish. Яго гісторыя была абсалютнай выдумкай з пачатку і да канца.

2. фабрыка́цыя, падро́бка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дадрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Надрукаваць да канца ці да якога‑н. месца. Дадрукаваць падручнік. Дадрукаваць старонку да палавіны.

2. Надрукаваць дадаткова. Дадрукаваць яшчэ сто экземпляраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)