squashy [ˈskwɒʃi] adj. мя́ккі; мясі́сты;

squashy cushions узбі́тыя паду́шкі;

squashy pears пераспе́лыя гру́шы;

squashy ground то́пкае ме́сца; гра́зкая зямля́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

надзе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да надзелу (у 2 знач.). Надзельная зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

orny

orn|y

ворны;

ziemia ~a — ворная зямля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тэрдэсіе́н

(фр. terre de Sienne = сіенская зямля)

тое, што і сіена.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзірва́н м.

1. (дзёран) Rásen m -s, -;

2. (зямля, парослая травой) stark begráster Bóden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надда́ткі, ‑аў; адз. наддатак, ‑тка, м.

Уст. Зямля, якая дадавалася да асноўнага зямельнага надзелу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўраджа́йны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і неўрадлівы. Зямлі мала, зямля неўраджайная, голы пясок. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малапрыго́дны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова прыгодны для чаго‑н. Малапрыгодная зямля. Малапрыгодны для будаўніцтва лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́рцагскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да герцага, належыць яму. Герцагскі тытул. Герцагская зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улу́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да улуса, належыць улусу. Улусны сход. Улусная зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)