гукаправо́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць цела або асяроддзя праводзіць гукі. Гукаправоднасць металу. Гукаправоднасць вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызво́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вызвоньваць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верашча́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. верашчаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́рканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гаркаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гігі́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гігікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дудзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дудзець, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапата́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лапатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапаце́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лапацець, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)