высокі столік у царкве, на які ў час набажэнства кладуць кнігі, ставяць абразы і крыж.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Ténor
I
m -s юрыд. змест (дакумента)
II
m -s, Tenöre тэ́нар (высокі мужчынскі голас)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
treble
[ˈtrebəl]1.
adj.
1) патро́ены, утрая́ бо́льшы
His salary is treble mine — Яго́ны заро́бак утрая́ бо́льшы за мой
2) Mus. сапра́навы
3) высо́кі(тон)
2.
v.
патро́йваць (-ца), павялі́чваць (-ца) утрая́
3.
n.
1) Mus. сапра́на, indecl.
2) высо́кі тон, гук
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
неспрыя́льны, ‑ая, ‑ае.
Які не адпавядае пажаданым або неабходным патрабаванням; дрэнны. [Габдулін:] — Святочны сход і ўрачыстасці адмяняюцца з прычыны неспрыяльных умоў.Мележ.Сярэдні ўраджай, нават калі год выдасца неспрыяльны, будзе высокі.Шашкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
небаскро́б, ‑а, м.
Вельмі высокі шматпавярховы будынак. Гмахі небаскробаў. □ Тут [у Эдмантоне] не было ніводнага небаскроба, большасць дамоў не ўзнімалася вышэй двух паверхаў, некаторыя вуліцы, асабліва на ўскраінах, не былі нават забрукаваны.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прае́зны, ‑ая, ‑ае.
Прыгодны, прызначаны для праезду; праезджы. Парогам гэтым быў моцны праезны масток, настолькі нізкі, што пад яго не праедзеш, і настолькі высокі, што лодку на яго не ўсцягнеш.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гламаздава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм.пагард. Нязграбны, няўклюдны. Марцін павярнуўся да гламаздаватага, самаробнага стала і кіўком галавы паклікаў Міхалькова.Кавалёў.Успамінаўся [Васілю] чамусьці.. [Клыбікаў] бацька, гэткі ж высокі і гламаздаваты, як сын.М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дублёны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і дублены (у 2 знач.). З хаты дыхнула цеплынёй і пахам дублёнай аўчыны.Кулакоўскі.Высокі маўклівы партызан у чорным дублёным кажушку сабраўся быў ужо ісці.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таро́пкасць, ‑і, ж.
Уласцівасць таропкага. [Вера] адразу ж зразумела, да каго спяшаецца гэты высокі і такі смешны ў сваёй таропкасці прапагандыст, але не падалася яму насустрач, а знарок загаварылася з сяброўкай.Гаўрылкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ці́ўкаць, ‑ае; незак.
Абзывацца гукамі, падобнымі па «ціў-ціў» (пра птушак). У бярозах і асінах ціўкалі птушкі.Бураўкін.// Утвараць тонкі, высокі гук (пра кулі і пад.). Над галавой ціўкалі кулі.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)