бронзаграфі́т

(ад бронза + графіт)

сітаваты антыфрыкцыйны матэрыял, спечаны на аснове алавяністай бронзы і графіту; выкарыстоўваецца на выраб падшыпнікаў слізгання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ве́ркблей

(ням. Werkblei, ад Werk = выраб + Blei = свінец)

свінец з прымессю іншых металаў, які атрымліваецца пры плаўцы свінцовых руд.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мармела́д

(фр. marmelade, ад парт. marmelada)

кандытарскі выраб з фруктова-ягаднага пюрэ з цукрам у выглядзе жэле або цукерак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пасціла́ж

(фр. pastillage)

1) скульптура з размятай рукамі і абпаленай гліны;

2) фігурны выраб з цеста, цукру і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

urobek

м. выраб; выпрацоўка, здабыча;

urobek węgla — здабыча вугалю;

urobek dzienny — дзённая выпрацоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Erzéugnis

n -ses, -se вы́раб, праду́кт

pflánzliche und tíerische ~se — праду́кты раслінаво́дства і жывёлагадо́ўлі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mássenarbeit

f -

1) рабо́та сяро́д мас, ма́савая рабо́та

2) тэх. ма́савая вытво́рчасць, ма́савы вы́раб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Гару́н ’губа’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.): «Гарун — чорны грыб… Губу з гаруну выраблялі…; на камень гарун лажылі, патом сячом, сячом, гарун загараўся — і закурыць можна». Здаецца, з *гору́н (< *gorěti). У Яшкіна зафіксавана значэнне ’дрэва з нарастам, які ідзе на выраб труту’. Падрабязна Трубачоў, Эт. сл., 7, 50–51.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАЛА́НСАВАЯ ДРАЎНІ́НА,

баланс, круглы лесаматэрыял з лісцевых і хвойных дрэў у выглядзе адрэзкаў ствала (даўж. 0,75—3 м, дыям. 6—40 см). Выкарыстоўваецца як сыравіна на выраб паперы і цэлюлозы.

т. 2, с. 239

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

клён, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Дрэвавая або кустовая расліна сямейства кляновых, драўніна якой ідзе на выраб мэблі, музычных інструментаў і пад.

2. ‑у. Драўніна гэтай расліны. Лыжы з клёну. □ Даніла падбіраў клён, бярозу, дуб, асіну на цабэркі, вёдры, начоўкі і лыжкі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)