ка́ня, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жыве на балотах, сырых лугах, крык якой нагадвае слова «піць»; сарыч, канюк.

Плачуць кані над балотам, просяць піць.

2. Назва кнігаўкі ў некаторых мясцовасцях Беларусі (разм.).

Енчыць, як к. на дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рубе́ль¹, -бля́, мн. -блі́, -блёў, м.

Асноўная грашовая адзінка ў Расіі і Беларусі, роўная 100 капейкам, а таксама грашовы знак і манета такой вартасці.

Заплаціць за рэч пяцьдзясят рублёў.

|| памянш. рубялёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м. (разм.).

|| прым. рублёвы, -ая, -ае.

Рублёвая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

У. лесу.

На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.

Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

Усходняя ў.

Беларусі.

|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

першынство́ ср. пе́рвенство;

заваява́ць п. — завоева́ть пе́рвенство;

п. Белару́сі па футбо́ле — пе́рвенство Белару́си по футбо́лу;

◊ па́льма ~ва — па́льма пе́рвенства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

osadnik

м.

1. пасяленец; каланіст;

2. асаднік (пасяленец у Заходняй Беларусі пры панскай Польшчы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

верхо́вный вярхо́ўны;

верхо́вный главнокома́ндующий вярхо́ўны галоўнакама́ндуючы;

Верхо́вный Сове́т СССР Вярхо́ўны Саве́т СССР;

Верхо́вный Суд Белару́си Вярхо́ўны Суд Белару́сі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агульнабелару́скі, ‑ая, ‑ае.

Агульны, адзіны для ўсіх беларусаў, для ўсёй Беларусі. Над дыялектамі ўзвышаецца агульнабеларуская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белару́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да беларусаў, Беларусі. Беларускі народ. Беларуская мова. Беларуская літаратура. Беларускі акцэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усебелару́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсёй Беларусі, агульны для ўсёй БССР. Усебеларускі злёт ударнікаў працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Чужы, пабочны; неўласцівы, нехарактэрны. Эпігонскі класіцызм ва ўмовах Беларусі .. успрымаўся як з’ява чужародная. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)