жаўталі́ст, ‑у, М ‑сце, м., зб.

Пажоўклае асенняе лісце. Асабліва я любіў гэта месца ўвосень, калі тут з клёнаў і ліп ападаў жаўталіст і, кружачыся ў паветры, мякка слаўся на дол. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

paunch

[pɔntʃ]

n.

1) трыбу́х -а́, жыво́т -ата́ m. (асаблі́ва вялі́кі), бру́ха n.

2) пе́ршы, найбо́льшы стра́ўнік жва́чнае жывёліны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Перакры́ш ’хвароба — ламота ў касцях і асабліва ў крыжы’ (Нас.), параўн. перакрышы́ла ’зламала нябачная сіла’ (Нас.). Да пера- і крышы́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

німфалі́ды

(н.-лац. nymphalidae, ад гр. nymphe = німфа)

сямейства стракатых дзённых матылькоў, водзяцца ўсюды, асабліва разнастайныя і шматлікія ў тропіках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

запаве́тны (асабліва каштоўны) séhnlich(st), erséhnt, heiß erséhnt;

гэта маё запаве́тнае жада́нне das ist mein séhnlichster Wunsch;

2. (старадаўні) alt, althérgebracht, überkómmen, áltertümlich;

3. (сакрэтны) vertráulich, héimlich;

запаве́тная размо́ва vertráuliches Gespräch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

о́рдэнскі ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ордэна ​1. Федзю асабліва зацікавілі тры рады ордэнскіх стужак на сінім мундзіры начальніка міліцыі. Нядзведскі.

о́рдэнскі ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ордэна ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недамо́ўленасць, ‑і, ж.

Непаўната, незакончанасць выказвання, замоўчванне чаго‑н. Нейкая недамоўленасць была паміж [Ватуліным і Нэляй] у апошні час і асабліва там, на вакзале. Лупсякоў. За кожным сказам стаяла якаясьці недамоўленасць або намёк на штосьці. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

русі́зм, ‑а, м.

Слова ці моўны зварот, запазычаныя з рускай мовы ці ўтвораныя па ўзору рускіх слоў і выразаў. У .. беларускай мове [Багдановіча] сапраўды было, асабліва ў пачатковым перыядзе творчасці, багата русізмаў. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сама́н, ‑у, м.

Цэгла-сырэц, зробленая з сумесі гліны, гною і сечанай саломы. Асабліва радавала Паўла Арсеньевіча будаўніцтва: дамы калгаснікаў, новыя фермы, школы і клубы, некаторыя — упершыню ў гэтых мясцінах — з саману. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вішня́к ’птушка дубанос, Coccothraustes coccothraustes L.’ (Ніканчук). Ад вішня. Назва ўзнікла таму, што дубаносы часта шкодзяць садам, асабліва вішнёвым. Параўн. таксама вішнёўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)