Verbum

раздражня́льны, -ая, -ае.

1. Які хутка прыходзіць у стан раздражнення; уразлівы, чуллівы. Р. чалавек. Р. характар.

2. Звязаны з уздзеяннем якога-н. раздражняльніка на арганізм або на асобны орган. Р. працэс.

|| наз. раздражня́льнасць, -і, ж.

свісту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто любіць свістаць.

2. перан. Чалавек, які многа гаворыць, а робіць мала, які несур’ёзна адносіцца да справы; балбатун.

|| ж. свісту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

памярко́ўны, -ая, -ае.

1. Падатлівы, які лёгка прыстасоўваецца да іншых. П. чалавек.

2. Які выяўляе мяккасць, цярпімасць; добразычлівы. П. тон выступлення.

3. Які прытрымліваецца сярэдзіны, не схільны да крайнасцей. Памяркоўныя погляды.

|| наз. памярко́ўнасць, -і, ж.

бале́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Аматар спорту, а таксама чалавек, які клапоціцца аб чым-н., перажывае за каго-, што-н. Заўзяты б. футбола.

|| ж. бале́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. бале́льшчыцкі, -ая, -ае.

барахло́, -а́, н., зб. (разм.).

1. Старыя непрыгодныя рэчы, а таксама што-н. дробязнае, нязначнае. Мяхі з барахлом. Вырабляць рознае б.

2. перан. Пра каго-, што-н. дрэннае (лаянк.). Гэта не чалавек, а нейкае б.

стрэ́ляны, -ая, -ае.

1. Пра дзічыну: забіты са стрэльбы. Стрэляная качка.

2. Які пабыў у баях, абстраляны. С. салдат.

3. Такі, у якога стралялі.

4. Выкарыстаны для стральбы. Стрэляныя гільзы.

◊

Стрэляны верабей — вопытны, бывалы чалавек.

туз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Старшая ў кожнай масці ігральная карта вартасцю ў адно ачко. Хадзіць з туза. Бубновы т.

2. перан., чаго або які. Багаты чалавек, высокапастаўленая, уплывовая асоба (разм.). Фінансавыя тузы.