напластава́цца, ‑туецца;
1. Размясціцца пластамі.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напластава́цца, ‑туецца;
1. Размясціцца пластамі.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насвіня́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць;
1. Набрудзіць, напэцкаць.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наэлектрызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;
1. Зарадзіць электрычнасцю.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прастыту́тка, ‑і,
1. Жанчына, якая займаецца прастытуцыяй; публічная жанчына.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аксіёма, ‑ы,
Палажэнне, якое не патрабуе доказу і прымаецца ў якасці зыходнага прынцыпу якой‑н. тэорыі.
[Грэч. oxioma.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
афрыка́нскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да Афрыкі, афрыканцаў; уласцівы ім.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абанкру́ціцца, ‑ручуся, ‑руцішся, ‑руціцца;
Зрабіцца неплацежаздольным даўжніком.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
беспрабу́дны, ‑ая, ‑ае.
Моцны, непрабудны (звычайна пра сон).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бі́серны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да бісеру; зроблены з бісеру, упрыгожаны бісерам.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
валапю́к, ‑а,
Створаная штучным шляхам мова, якую імкнуліся ў 19 ст. выкарыстаць у якасці міжнароднай.
[Ад англ. world — свет і speech — мова.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)