Verbum

абе́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Есці ў абедзенны час; есці абед. Зараз у сталоўцы магло свабодна абедаць чалавек сорак. Колас. Ніхто не ведае, як сірата абедае. Прыказка.

дылета́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто займаецца навукай або мастацтвам без спецыяльнай падрыхтоўкі; чалавек, які мае павярхоўнае знаёмства з якой‑н. галіной ведаў. Дылетант у музыцы.

[Іт. dilettante.]

падазва́ць, падзаву, падзавеш, падзаве; падзавём, падзавяце; зак., каго.

Жэстам, голасам папрасіць наблізіцца. Дзед Талаш ціха падазваў да сябе двух чалавек з свае каманды — Купрыянчыка і Нупрэя. Колас.

падгляда́ч, ‑гледача, м.

Абл. Той, хто ўпотай наглядае, выглядае каго‑, што‑н. [Аляксей:] — А чалавек на скале мне не спадабаўся. Падглядач. Такі больш небяспечны, чым адкрыты вораг. Хадкевіч.

крэо́л, ‑а, м.

1. Патомак першых іспанскіх і партугальскіх каланізатараў у Лацінскай Амерыцы.

2. Чалавек, які паходзіць ад шлюбу іспанцаў з індзейцамі, рускіх з алеутамі і інш.

[Фр. créole ад ісп. criollo.]

лаке́й, ‑я, м.

1. Дамашні слуга пры панах; слуга ў гасцініцы, рэстаране і пад. (у памешчыцкім і буржуазным асяроддзі).

2. перан. Неадабр. Чалавек, які выслужваецца, падхалімнічае, ліслівіць.

[Фр. laquais.]

лапцю́жнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто носіць лапці; селянін-бядняк. Калачык стаяў перад вачамі — звычайны чалавек, бядак, лапцюжнік, галодны Сцяпан... Чарнышэвіч. // перан. Пагард. Пра адсталага, некультурнага чалавека.

маладу́шны, ‑ая, ‑ае.

Слабавольны, нерашучы; не стойкі духам; труслівы. [Левановіч:] Чаго ж вам сорамна? [Туляга:] Што я такі баязлівы, нікчэмны чалавек, маладушны да нізасці. Крапіва. // Выкліканы маладушнасцю. Маладушны ўчынак.

плюга́вец, ‑гаўца, м.

Разм. Плюгавы чалавек. [Макар:] — Нават самаму дужаму чалавеку, калі на яго з-за вугла кінецца які плюгавец, дык можа надаваць добра, пакуль той ачомаецца. Сабаленка.

намало́т, ‑у, М ‑лоце, м.

Колькасць намалочанага збожжа. Высокія намалоты пшаніцы. □ Галоўны на малацьбе чалавек — падавальшчык. Які падавальшчык трапіцца, такая будзе і работа, такі і намалот. Сяркоў.