эстака́да ​1, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец. Збудаванне маставога тыпу для падняцця шляхоў зносін над паверхняй зямлі, над вадой, якое дазваляе праезд або праход пад ім, а таксама для пракладвання інжынерных камунікацый, забеспячэння пагрузачных ці разгрузачных работ. Доўга думалі, як паскорыць пагрузку торфу, і нарэшце дадумаліся: зрабілі эстакаду — насціл, адзін канец якога абапіраецца на зямлю, другі — падымаецца метры на тры на моцных рыштаваннях. Дуброўскі. [Дырэктар] радаваўся новай камбінатаўскай чыгунцы, а вочы ўжо глядзелі ў бок эстакады, дзе пад пагрузкаю стаялі першыя вагоны. Карамазаў. Над зямлёй у розных кірунках ішлі эстакады — высокія жалезабетонныя падпоры, на якіх цягнуліся трубы. Хадкевіч. І вось завод з яго карпусамі — галоўным, вапнавым, механічным, са складалі гатовай прадукцыі — высокімі круглымі цыстэрнамі, да якіх па эстакадах праз увесь двор ад галоўнага корпуса цягнуцца металічныя трубаправоды. Скрыган. // Абарончая падводная загарода з паль на рэках і марскіх праходах.

[Фр. estacade.]

эстака́да ​2, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Прамы перпендыкулярны ўдар рапірай, шпагай, эспадронам пры фехтаванні.

[Фр. estacade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pack

I [pæk]

1.

n.

1) клу́нак -ка, па́чак -ка, паке́т -а m.; вя́зка f.

2) гру́па, ба́нда f.; мно́ства n.

a pack of crooks — ба́нда круцялёў

a pack of nonsense — адна́ лухта́

3) згра́я f.

a pack of dogs — саба́чая гайня́

a pack of wolves — во́ўчая згра́я

4) кало́да f. (ка́ртаў)

5) арганізацы́йная адзі́нка ў ска́ўтынгу

2.

v.

1) склада́ць (у што-н.)

2) склада́цца, пакава́цца (пе́рад ад’е́здам)

3) запако́ўваць (-ца)

Pack your trunk — Запаку́й бага́жнік

4) запаўня́ць, перапаўня́ць; упі́хваць, уціска́ць

A hundred men were packed into one small room — У адзі́н малы́ пако́й было́ ўці́снута сто чалаве́к

•

- pack away

- pack off

- pack up

II [pæk]

v.

запаўня́ць сваі́мі прыхі́льнікамі

to pack a jury — падбіра́ць прыхі́льных сабе́ прыся́жных

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

string

[strɪŋ]

1.

n.

1) шнур -а́ m., шнуро́к -ка́ m.

string of beads — шнуро́к па́церак

2) струна́ f.

the strings of a violin — стру́ны скры́пкі

3) чарада́ f.

A string of cars came down the street — чарада́ машы́наў гу́жам прайшла́ па ву́ліцы

4) informal умо́ва f.

an offer with strings attached to it — прапано́ва з умо́вай, дада́дзенай да яе́

5) валакно́ n.; жы́лка f. (у расьлі́не)

2.

v.t. strung, strung or (rare) stringed, stringing

1) ніза́ць, нані́зваць

2) зьвя́зваць, прывя́зваць шнурко́м

3) ве́шаць, падве́шваць

to string a picture — паве́сіць карці́ну

4) наця́гваць (стру́ны)

5) ру́хацца, е́хаць гу́жам (адзі́н за адны́м)

•

- on a string

- pull the strings

- string out

- strings

- string up

- pull strings

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

укла́дывать несов.

1. (класть) кла́сці;

укла́дывать больно́го в посте́ль кла́сці хво́рага ў пасце́ль;

2. (класть спать) кла́сці, уклада́ць, укла́дваць (спаць);

мать укла́дывала дете́й спать ма́ці кла́ла (уклада́ла, укла́двала) дзяце́й спаць;

3. (располагать в определённом порядке) уклада́ць, укла́дваць; (складывать) склада́ць, скла́дваць;

укла́дывать ре́льсы уклада́ць (укла́дваць) рэ́йкі;

укла́дывать до́ски штабеля́ми склада́ць (скла́дваць) до́шкі штабяля́мі;

укла́дывать ве́щи в чемода́н склада́ць (скла́дваць) рэ́чы ў чамада́н;

4. (умещать) укла́дваць;

укла́дывать статью́ в один лист укла́дваць арты́кул у адзі́н а́ркуш;

5. (обкладывать) абклада́ць, абкла́дваць; (выкладывать) выклада́ць, выкла́дваць; (вымащивать — ещё) вымо́шчваць;

укла́дывать бордю́ры клумб ка́мешками абклада́ць (абкла́дваць) бардзю́ры клу́мбаў каме́ньчыкамі;

укла́дывать двор ка́мнем выклада́ць (выкла́дваць, вымо́шчваць) двор каме́ннем;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ku

к, да;

dzień miał się ku końcowi — дзень падыходзіў да канца; дзень заканчваўся;

szliśmy ku domowi — мы ішлі дадому;

słońce zbliża się ku zachodowi — сонца схіляецца да захаду;

mieć się ku sobie — гарнуцца адзін да аднаго;

akademia ku czci kogo/czego — урачысты сход у гонар каго/чаго;

ku pamięci kogo/czego — у памяць каго/чаго;

ku mojemu zdziwieniu — на маё здзіўленне;

ku radości wszystkich — да ўсеагульнай радасці;

ku końcowi — пад канец; напрыканцы; пры канцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

koń

м.

1. конь;

koń pod wierzch — верхавы конь;

koń pociągowy — запражны конь;

2. шахм. конь;

koń parowy (mechaniczny) — конская сіла;

na koń! вайск. на коні!;

pędzić co koń wyskoczy — імчацца на ўсю моц, імчацца стрымгалоў;

znają się jak łyse konie жарт. ведаюць адзін аднаго навылёт (навылет);

łaska pańska na pstrym koniu jeździ — панская ласка да парога;

zdrów jak koń — здаровы як конь (вол, бык);

zrobić kogo w konia разм. падмануць, абдурыць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verstéhen

*

1.

vt

1) разуме́ць, ця́міць, ке́міць

j-m etw. zu ~ gében* — даць зразуме́ць каму́-н. што-н.

2) уме́ць (што-н. рабіць), разбіра́цца (у чым-н.)

von éiner Sáche nichts ~ — не ця́міць нічо́га ў спра́ве

er verstéht es, gut zu málen — ён уме́е до́бра малява́ць

verstéht er viel von Musík? — ён ду́жа разбіра́ецца ў му́зыцы?

2.

(sich)

1) разуме́ць адзі́н аднаго́, знахо́дзіць агу́льную мо́ву, паразуме́цца

2)

es verstéht sich von selbst — само́ сабо́й зразуме́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

раз​I

1. Mal n -s, -e;

тры разы́ dréimal;

не́калькі разо́ў méhrmals; éinige Mále;

у не́калькі разо́ў auf das Méhrfache;

шмат разо́ў víele Mále; wiederhólt, méhrmals, öfters;

ко́жны раз jédes Mal, jéweils;

не раз méhrmals, mehr als éinmal, wiederhólt;

гэ́тым разам (für) díesmal;

на пе́ршы раз zum érstenmal, zum érsten Mal(e), das érste Mal;

ад двух да трох разо́ў zwei- bis dréimal;

яшчэ́ раз noch éinmal;

ні разу kein éinziges Mal;

насту́пны раз das nächste Mal;

◊ сем разо́ў прыме́рай, адзі́н раз адрэ́ж ≅ bésser zwéimal méssen als éinmal vergéssen;

2. (пры лічэнні) eins;

◊ раз (і) назаўсёды ein für álle Mal;

раз за разам ein ums ándere Mal, éinmal über das ándere;

ні ў я́кім разе kéinesfálls; von wégen! (разм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Гарбы́ль ’узгорак, бугор’ (Касп.), ’маленькае ўзвышша на роўным месцы’ (Яшкін), ’горб’, ’нарост на дрэве або целе’ (Нас.), ’аполак, сегментальная ў папярочным сячэнні дошка’ (Сцяшк. МГ, Шатал.). Бясспрэчна, гэта лексема звязана з іншымі словамі, утворанымі таксама ад асновы горб‑ і якія маюць падобную суфіксацыю. Параўн. гарбе́ль ’гарбаты’ (БРС), далей гарбу́ль ’нарост на дрэве або целе’ (Нас.), ’гарбаты чалавек’ (Шатал.). Як бачым, каранёвая частка гэтых слоў тая ж самая, а суфікс мае адзін і той жа кансанантны элемент (‑l). Такім чынам, мы маем зыходнае *gъrb‑ylь, *gъrb‑ulь і *gъrb‑elь (*gъrb‑ělь?). Першыя дзве лексемы маюць суфіксацыю, якая звязана апафанічнымі адносінамі (‑y‑lь: ‑u‑lь ← *‑ū‑lь: *ou̯‑lь). Адносна ‑elь сказаць штосьці пэўнае аб яго непасрэднай сувязі з названымі суфіксамі цяжка (маем на ўвазе яго вакалічны элемент). Але ўсе тры базіруюцца на кансанантным ‑l‑ (агляд гэтай суфіксацыі гл. у Слаўскага, SP). Роднаснасць суфіксацыі, яе аднатыпнасць у функцыянальным плане дазваляюць меркаваць, што ўсе тры лексемы — гэта паралельныя ўтварэнні, аднолькавыя па словаўтваральнай структуры і па семантыцы. Іх паралелізм існавання можна высветліць тым, што яны ўзніклі ў розных дыялектах (у якіх выступала адна з форм названай суфіксацыі). Сама аснова *gъrb‑ мае шмат значэнняў (так было і ў прасл. дыялектах; агляд семантыкі прасл. *gъrbъ гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 199–201), якія добра высвятляюць дыяпазон ’горб’ — ’гара, узвышша’ і г. д. Параўн. аналагічныя ўтварэнні і ў рус. гаворках: горбу́ль ’маленькае ўзвышша; намёт снегу; дошкі-аполкі; агароджа з такіх дошак; пірог з бульбяной начынкай’ (СРНГ, 7, 23), горбы́ль ’горб; гарбаты чалавек; патыліца ў чалавека; нос чалавека; невялікае ўзвышша; пень; агароджа з дошак-аполкаў; рыба сазан’ (СРНГ, 7, 25).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

арбітра́ж

(фр. arbitrage)

1) вырашэнне спрэчных пытанняў арбітрамі; трацейскі суд;

2) орган па вырашэнню гаспадарчых спрэчак;

3) камерцыйная дзейнасць, звязаная з выкарыстаннем розніцы цэн аднолькавых біржавых аб’ектаў (каштоўных папер, тавараў) на розных рынках, каб атрымаць прыбытак;

а. валютны — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы ў курсах валюты на розных валютных рынках;

а. працэнтны — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы ў працэнтных стаўках па розных валютах;

а. таварны — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы ў цэнах на адзін і той жа тавар на розных рынках;

а. фондавы — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы паміж курсамі адной і той жа каштоўнай паперы на розных рынках фіктыўнага капіталу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)