Verbum

масі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што (спец.).

Сканцэнтраваць (канцэнтраваць) у адным месцы (войскі, авіяцыю, артылерыйскі агонь і пад.).

М. артылерыю.

|| наз. масіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

навуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Лінейка ў выглядзе трохвугольніка, пры дапамозе якой вычэрчваюцца прамыя вуглы і праводзяцца перпендыкулярныя лініі.

2. Накладка для замацавання або аздаблення вуглоў (рамы, скрыні і пад.).

размяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -мяша́ны і -ме́шаны; зак., што.

Прыгатаваць што-н. шляхам размешвання лыжкай, мешалкай і пад.

Р. цукар у шклянцы чаю.

|| незак. разме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разме́шванне, -я, н.

рассмакта́ць, -макчу́, -мо́кчаш, -мо́кча; -макчы́; -макта́ны; зак., што (разм.).

1. Прымусіць знікнуць, разысціся (пра пухліну і пад.).

2. Смокчучы, растварыць.

Р. драбок цукру.

|| незак. рассмо́ктваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. рассмо́ктванне, -я, н.

растра́ціцца, -ра́чуся, -ра́цішся, -ра́ціцца; зак.

1. Растраціць грошы, сродкі і пад.

Р. на вяселле.

2. Незаконна расходаваць чужыя грошы, маёмасць і інш.; зрабіць растрату (у 2 знач.).

|| незак. растра́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

ро́спіс, -у, м.

1. гл. распісаць.

2. мн. -ы, -аў. Мастацкае ўпрыгожанне каляровымі фарбамі сцен, столі, прадметаў побыту і пад.

Фрэскавыя роспісы.

3. мн. -ы, -аў. Тое, што і подпіс.

Уласнаручны р.

рыбало́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў. м.

1. Чалавек, які ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.).

Р.-аматар.

2. Тое, што і рыбак.

Р. з вялікім стажам.

|| прым. рыбало́ўны, -ая, -ае.

Рыбалоўныя снасці.

рэцэ́нзія, -і, мн. -і, -зій, ж.

Крытычны водзыў пра што-н. напісанае, створанае, пра спектакль, фільм і пад.

Р. на паэтычны зборнік.

Аддаць манаграфію на рэцэнзію.

Станоўчая р.

|| прым. рэцэнзі́йны, -ая, -ае.

бінт, -у, М -нце, мн. -ы́, -о́ў, м.

Марлевая стужка для перавязкі ран, пераломаў і пад.

Перавязаць рану бінтам.

|| памянш. бі́нцік, -у, мн. -і, -аў, м.

|| прым. бінтавы́, -а́я, -о́е.

Бінтавая павязка.

бурлі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; незак.

1. Бурна цячы, пералівацца, клекатаць.

Мора бурліць.

2. перан. Праяўляцца з вялікай сілай (пра падзеі, пачуцці і пад.); шумець.

Кроў бурліць, на месцы не сядзіцца.

Злосць бурліць.