Verbum

неўралгі́я, ‑і, ж.

Хвароба, якая развіваецца ў выніку запалення якога‑н. нерва і яго абалонкі.

[Ад грэч. neuron — валакно, нерв і algos — боль.]

паро́к, ‑у, м.

У выразе: парок сэрца — хвароба, пры якой дэфармуюцца клапаны і адтуліны сэрца.

псіхапатало́гія, ‑і, ж.

1. Агульнае вучэнне аб захворваннях псіхікі.

2. Адхіленне ў псіхіцы як хвароба.

сіліко́з, ‑у, м.

Прафесійная хвароба, што выклікаецца працяглым удыханнем пылу, які ўтрымлівае свабодны двухвокіс крэмнію..

[Лац. silex, silicis — крэмень.]

суро́кі, ‑аў; адз.

Разм. Паводле забабонных уяўленняў — няшчасце, хвароба, пашкоджанне, прынесеныя каму‑н. нядобрым вокам.

во́спа, ‑ы, ж.

1. Цяжкая інфекцыйная хвароба, якая суправаджаецца з’яўленнем пухіркоў на скуры і слізістых абалонках. Прышчэпка воспы.

2. Разм. Шрамы і ямкі, якія застаюцца пасля гэтай хваробы або на месцы яе прышчэпкі. Пабіты воспаю твар.

•••

Ветраная воспа — інфекцыйная дзіцячая хвароба; вятранка.