стро́йны

1. (красиво, пропорционально сложённый, расположенный) стро́йный;

2. (логично построенный, упорядоченный) стро́йный; сла́женный;

~ная тэо́рыя — стро́йная тео́рия;

с. ако́рд — стро́йный акко́рд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экано́міка ж

1. (тэорыя) Ökonomíe f -, Wírtschaftslehre f -;

2. (гаспадарка) Wírtschaft f -; Ökonómik f -; Wírtschaftsform f -;

сусве́тная экано́міка Wéltwirtschaft f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

авія́цыя, ‑і, ж.

1. Тэорыя і практыка перамяшчэння ў паветры на лятальных апаратах, цяжэйшых за паветра: самалётах, верталётах, планёрах і пад. Развіццё авіяцыі. Выкарыстаць у авіяцыі навейшыя дасягненні навукі.

2. Сукупнасць лятальных апаратаў; паветраны флот. Грамадзянская авіяцыя. Бамбардзіровачная авіяцыя. Налёт авіяцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыдарвіні́зм

(ад анты- + дарвінізм)

тэорыя, накіраваная супраць дарвінізму і несумяшчальная з ім (напр. крэацыянізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эвалюцы́йны

(ад эвалюцыя)

неперарыўны, паступовы;

э-ая тэорыя — вучэнне аб гістарычным развіцці жывой прыроды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

супраціўле́нне н

1. гл супраціў;

2. эл (дэталь) Wíderstand m -(e)s, -stände; тэх Féstigkeit f -;

тэо́рыя супраціўле́ння матэрыя́лаў Féstigkeitslehre f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

susceptible

[səˈseptəbəl]

adj.

1) ура́жлівы, чу́лы, чульлі́вы

susceptible nature — ура́жлівая нату́ра

2) успрыма́льны, пада́тлівы, схільны

a theory susceptible of proof — тэо́рыя, яку́ю лёгка даве́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кампазі́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Будова, суадносіны і ўзаемнае размеркаванне асобных частак, элементаў.

К. рамана.

К. карціны.

К. сімфоніі.

2. Мастацкі (музычны, жывапісны, скульптурны і інш.) твор, які з’яўляецца арыгінальным спалучэннем асобных частак, элементаў.

Скульптурная к.

Сюжэтная к.

3. Тэорыя стварэння музычных твораў.

Клас кампазіцыі.

4. Твор, які складаецца з літаратурнай і музычнай частак, аб’яднаных адной тэмай, сюжэтам.

Літаратурна-музычная к.

|| прым. кампазіцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыто́рыка

(гр. rhetorike)

1) тэорыя і майстэрства красамоўства;

2) перан. залішняя прыўзнятасць выказвання, напышлівасць пры неглыбокім змесце.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

unsound

[,ʌnˈsaʊnd]

adj.

1) нездаро́вы; пашко́джаны, сапсу́ты; гнілы́, хвараблі́вы

2) неабгрунтава́ны

an unsound theory — неабгрунтава́ная тэо́рыя

3) лёгкі, неглыбо́кі, неспако́йны

an unsound sleep — лёгкі, неспако́йны сон

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)