Які спяваецца на тры галасы, прызначаны для трох галасоў. Трохгалосая песня. Трохгалосы хор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохпудо́вы, ‑ая, ‑ае.
Масай у тры пуды. Трохпудовая гіра.//Разм. Вельмі цяжкі, грузны. Трохпудовая вязка дроў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трайча́ткі ’Стажары’ (шчуч., Сл. ПЗБ), аднак, зыходзячы з ілюстрацыі да слова (тры зоркі радком ідуць, адна каля аднае), гэта Арыён (а не Плеяды). Відаць, можна гаварыць аб уплыве польскай мовы, параўн. дыял.trojaki, trójki, trzy jutrzenki, trzy gwiazdy w kupie — назвы, звязаныя з лічбай тры (Купішэўскі, Słownictwo, 92–93), гл. трайчак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
trzej
а.-м. трое;
trzej uczniowie — тры вучні (трое вучняў)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
czwarty
czwart|y
чацвёрты;
trzy ~e — тры чацвёртыя; тры чвэрці;
po ~e — па-чацвёртае;
o ~ej — а чацвёртай (гадзіне);
jedna ~a — адна чацвёртая
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
successive
[səkˈsesɪv]
adj.
пасьлядо́ўны, чарго́вы
it rained for three successive days — Дождж ішо́ў тры дні за́пар
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Трыга́н ‘трыножак’ (Ласт.). Адзінкавая фіксацыя, магчыма, сведчыць пра штучнае паходжанне слова — ад тры (гл.) і таган (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трызі́мак ‘конь, цялё на трэцім годзе, трацяк’ (Сцяшк.; беласт., вільн., Сл. ПЗБ). Да тры і зіма (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГРА́ЦЫІ,
у старажытнарымскай міфалогіі тры багіні прыгажосці, вытанчанасці і радасці. Вобраз Грацыі адлюстраваны ў творах мастацтва С.Батычэлі, П.П.Рубенса, А.Кановы, Б.Торвальдсена і інш. У стараж.-грэч. міфалогіі ім адпавядалі Харыты.