Verknüpfung

f -, -en

1) звя́званне (вузлом); змацава́нне

2) перан. су́вязь, аб’ядна́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

татэмі́зм, ‑у, м.

Найбольш старажытная форма рэлігіі раннеродавага грамадства — вера ў звышнатуральную сувязь, у кроўную блізкасць родавай групы з якім‑н. татэмам. Сляды татэмізму захаваліся ў забабонах і павер’ях беларускага народа. Саламевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адштурхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Штуршком аддаліць, адапхнуць каго-, што-н.

2. перан. Сваёй няўважлівасцю, халоднасцю і пад. аддаліць ад сябе каго-н.; парваць сувязь, блізкія адносіны з кім-н.

Сваімі ўчынкамі а. знаёмых.

|| незак. адшту́рхваць, -аю, -аеш, -ае і адштурхо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сутыкне́нне, -я, н.

1. гл. сутыкнуцца.

2. перан. Вострая спрэчка, сварка на глебе рознагалосся.

С. з сябрам.

3. перан. Сутычка, бой.

Узброенае с.

4. перан. Непасрэдныя зносіны, сувязь, знаёмства з чым-н.

С. з рэчаіснасцю.

5. перан. Проціпастаўленне чаго-н. супярэчнага, несумяшчальнага, уступленне ў канфлікт, у варожыя адносіны.

С. інтарэсаў.

С. характараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абво́д

1. Ст.-бел. Мясцовасць, якая мае агульную гаспадарчую сувязь, уладу, кіраванне. Тое ж абаполь (Смален. Дабр.).

2. Участак зямлі, абкапаны канавай (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

це́сны в разн. знач. те́сный;

~ная кватэ́ра — те́сная кварти́ра;

ц. касцю́м — те́сный костю́м;

абступі́ць ~ным ко́лам — обступи́ть те́сным кру́гом;

~ная су́вязь — те́сная связь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

link

[lɪŋk]

1.

n.

1) зьвяно́, лучво́ n.

2) су́вязь f., дачыне́ньне n.

to establish links (with) — нала́дзіць це́сную су́вязь з кім-чым

2.

v.t.

спалуча́ць (як ко́лцам)

3.

v.i.

спалуча́цца; быць зьвя́заным

•

- link arms

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

połączenie

н.

1. злучэнне; сувязь;

połączenie chemiczne — хімічнае злучэнне;

połączenie telefoniczne — тэлефонная сувязь;

2. аб’яднанне; спалучэнне;

połączenie teorii z praktyką — спалучэнне тэорыі з практыкай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

парата́ксіс

(гр. parataksis)

сінтаксічная сувязь злучэння граматычна раўнапраўных элементаў (слоў, спалучэнняў, сказаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

злучы́цца, злучу́ся, злу́чышся, злу́чыцца; зак.

1. Утварыць адно цэлае, зліцца адзін з другім.

Войскі злучыліся.

З. шлюбам.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Дакрануўшыся, змацавацца, звязацца.

Канцы правадоў злучыліся.

3. з кім-чым. Увайсці ў зносіны, устанавіць сувязь.

З. з кім-н. па тэлефоне.

|| незак. злуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. злучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)