сообща́ться

1. (передаваться — о качестве, свойстве) перадава́цца;

2. (соединяться, иметь сообщение между собой) злуча́цца;

Москва́-река́ сообща́ется с Во́лгой Масква́-рака́ злуча́ецца з Во́лгай;

3. (находиться в общении) падтры́мліваць су́вязь (зно́сіны);

они́ сообща́ются друг с дру́гом пи́сьмами яны́ падтры́мліваюць су́вязь (зно́сіны) адно́ з адны́м ліста́мі;

4. страд. паведамля́цца; перадава́цца; надава́цца; см. сообща́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

алеа-

(лац. oleum = алей)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з алеем, маслам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-гамія

(гр. gamos = шлюб)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «шлюб».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-зой

(гр. zoe = жыццё)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «жыццё».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

парва́ць

1. zerréiβen* vt;

2. (з кім-н) bréchen* vi (mit D);

парва́ць су́вязь з кім-н die Verbíndung mit j-m ábbrechen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

romansować

незак.

1. весці любоўную гутарку;

2. мець любоўную сувязь, амурнічаць; круціць раман

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дружба́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да дружбака, дружбакоў; сяброўскі. [Міхась] наогул быў дружбацкі хлопец і за кампанію гатовы быў аддаць усё. Шахавец. І з тае часіны, дзе б хто з іх ні быў, сувязь дружбацкая між імі не парывалася. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазлуча́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Злучыць, змацаваць усё, многае. Пазлучаць правады.

2. Устанавіць сувязь паміж усім, многім. Пазлучаць берагі мастамі.

3. Сабраць разам усё, многае.

пазлуча́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Злучыць для палавога акта ўсіх, многіх (пра жывёлу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вібра-

(лац. vibro = дрыжу, вагаюся)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «вібрацыя».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-генія

(гр. genos = паходжанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «паходжанне», «утварэнне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)