сядзя́чы, -ая, -ае.

1. Такі, які сядзіць.

Убачыць сядзячага зайца.

2. Такі, які бывае, калі сядзяць.

Заснуць у сядзячай позе.

3. Звязаны са знаходжаннем на адным месцы; маларухомы.

Сядзячая работа.

4. Прызначаны для сядзення (разм.).

У аўтобусе 40 сядзячых месц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

упа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак.

1. што. Парачы, згатаваць, давесці да патрэбнага стану.

У. рэпу.

2. каго (што). Увагнаць у пот цяжкай, напружанай працай.

Гэта работа мяне ўпарыла.

3. каго. Загнаць (каня) да поту, узмыліць.

|| незак. упа́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чо́ртаў, -ава.

1. гл. чорт.

2. Вельмі дрэнны, непрыемны (разм.).

Ч. мароз.

Чортава работа.

3. У спалучэнні са словамі, якія абазначаюць вялікую колькасць, ужыв. для іх узмацнення (разм.).

Чортава процьма.

◊

Чортава вока — акно ў балоце.

Чортаў тузін — пра лічбу 13.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

выдзіма́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены пры дапамозе выдзімання.

2. Такі, работа якога грунтуецца на прынцыпе выдзімання. Выдзімальны вентылятар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкла́дчыцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выкладчыка; які складаецца з выкладчыкаў. Выкладчыцкая работа. Выкладчыцкая практыка. Выкладчыцкі калектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паддзі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Спец. Работа па здабычы ломкіх парод і па расшырэнню праходаў у штрэках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрана́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да патранажу (у 2 знач.). Патранажная работа. // Які займаецца патранажам. Патранажная сястра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самоотве́рженный самаадда́ны, самаахвя́рны;

самоотве́рженная рабо́та самаадда́ная (самаахвя́рная) пра́ца;

самоотве́рженный челове́к самаадда́ны (самаахвя́рны) чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Háusarbeit

f -, -en

1) ха́тняя [дама́шняя] рабо́та (у гаспадарцы); уро́кі (зададзеныя на дом)

2) самату́жная рабо́та (дома); надо́мніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ручно́й

1. в разн. знач. ручны́;

ручны́е часы́ ручны́ гадзі́ннік;

ручна́я рабо́та ручна́я рабо́та (пра́ца);

ручна́я прода́жа ручны́ про́даж;

2. (о животных) сво́йскі, прыру́чаны; ручны́;

ручно́й со́кол ручны́ со́кал.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)