Sisyphean [ˌsɪsɪˈfi:ən] adj.

1. myth. сізі́фаў;

Sisyphean labour сізі́фава пра́ца

2. дарэ́мны, ма́рны; ця́жкі і бяско́нцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

канцыля́ршчына ж. разм.

1. (канцылярская праца) Büróarbeit f -;

2. (фармалізм) Ámtsschimmel m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падпо́льны íllegal;

падпо́льная пра́ца íllegale Árbeit, Úntergrundarbeit f -;

падпо́льная арганіза́цыя Úntergrundorganisation f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пісьме́нніцкі Schríftsteller-;

пісьме́нніцкая пра́ца Schriftstelleréi f -;

жыць пісьме́нніцкай пра́цай von der Féder leben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бездако́рны tádellos, úntadelig, mákellos, éinwandfrei;

бездако́рная пра́ца éinwandfreie [tádellose] Árbeit;

бездако́рны чалаве́к mákelloser Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бесперабо́йны разм. únunterbrochen; störungsfrei, régelmäßig;

бесперабо́йнае забеспячэ́нне únunterbrochene [régelmäßige] Versórgung;

бесперабо́йная пра́ца störungsfreie [glatt verláufende] Árbeit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

здзірване́лы, ‑ая, ‑ае.

Які пакрыўся дзірваном, ператварыўся ў дзірван. Здзірванелы курган. □ Дзень за днём ішла ўпартая праца — і на будоўлях, і на здзірванелых, запушчаных палях. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́рыцца, ‑рыцца; незак.

Разм. Ісці паспяхова, удавацца каму‑н. Калі чалавек працуе з ахвотаю, праца ў яго руках спорыцца. Сабаленка. Ураджай радуе, і работа спорыцца. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізіякра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Паслядоўнік буржуазнага палітыка-эканамічнага вучэння 18 ст., паводле якога толькі праца земляроба з’яўляецца прадукцыйнай і стварае прыбавачную вартасць. Эканамічныя ідэалы фізіякратаў.

[Фр. physiocrate ад грэч. physis — прырода і kratos — улада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́тнік, ‑а, м.

Уст. Культурна-асветніцкі работнік на вёсцы, загадчык хаты-чытальні. Работа хатнікаў — справа цяжкая, але высакародная і захапляючая. Гэта ж праца для душы. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)