hive1 [haɪv] n.
1. ву́лей;
hive honey со́тавы мёд
2. пчалі́ны рой;
a hive of city activity гарадскі́ ву́лей (перан.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
inquest [ˈɪŋkwest] n. (on/into)
1. сле́дства, дазна́нне;
a coroner’s inquest пе́ршаснае рассле́даванне прычы́н і абста́він сме́рці
2. рассле́даванне, разбо́р (перан.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
tame2 [teɪm] v. прыруча́ць, утаймо́ўваць, дрэсірава́ць;
tame a horse аб’язджа́ць каня́;
tame smb.’s tongue перан. укараці́ць чый-н. язык
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гара́чы, -ая, -ае.
1. Які мае высокую тэмпературу, моцна нагрэты.
Гарачая пліта.
Гарачае лета.
Г. цэх (таксама перан.: увогуле шкодная вытворчасць). Падаць гарачае (наз.). Гарачая апрацоўка металаў.
2. перан. Поўны сілы, страсны, палкі.
Г. заступнік.
3. перан. Вельмі напружаны, які праходзіць у інтэнсіўным, напружаным рытме.
Гарачая работа.
Г. бой.
Гарачая пара жніва.
4. перан. Запальчывы, нястрыманы.
◊
Гарачая галава — пра залішне паспешлівага, нястрыманага чалавека.
Па гарачых слядах — адразу.
Пад гарачую руку (разм.) — у момант злосці, раздражнення.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
учэ́пісты, -ая, -ае.
1. Здольны чапляцца, хапацца і моцна трымацца за каго-, што-н.
Учэпістыя кіпцюры.
У. погляд (перан.).
2. перан. Які добра запамінае што-н. (пра памяць, розум).
Учэпістая памяць.
3. перан. Вельмі ўпарты, які настойліва дабіваецца сваёй мэты.
У. чалавек.
Учэпіста (прысл.) трымацца за свае погляды.
|| наз. учэ́пістасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пігме́й, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Чалавек, які належыць да аднаго з нізкарослых плямён Афрыкі або Азіі, а таксама (перан.) увогуле пра чалавека малога росту.
2. перан. Пра нікчэмнага, абмежаванага чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
муць, -і, ж.
1. Дробныя часцінкі ў вадкасці, якія робяць яе непразрыстай, каламутнай.
2. перан. Туман, смуга; імгла.
М. вісіць у паветры.
3. перан. Аб цяжкім душэўным стане (разм.).
М. на душы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
засаката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; зак.
1. Пачаць сакатаць.
Куры засакаталі.
2. перан. Гучна несупынна пачаць гаварыць.
3. перан. Пра што-н., што раўнамерна стукае, гучыць сокатам (разм.).
Дзесьці недалёка засакатаў кулямёт.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Марнатра́вец, марнатра́ўны ’хто неразумна траціць грошы, маёмасць’ (іўеў., беласт., Сл. ПЗБ), астрав. марнатра́ўніца ’гаспадыня, якая марна траціць прадукты’ (там жа), (перан.) ’гарэза, свавольнік’ (свісл., Сцяшк. Сл.), паўд.-усх. марнатра́ў, малнатра́ў ’марнатравец’, ст.-бел. марнотравца ’растратчык’ (XVII ст.) запазычана са ст.-польск. marnotrawca ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 74).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пурзго́ліцца ’боўтацца ў місцы з ежай’ (мядз., Нар. словатв.), пурзоліцца экспр. ’неахвотна есці; пэцкацца’; перан. ’дурэць’ (мядз., брасл., паст., Сл. ПЗБ). Гукапераймальнае, параўн. пу́ргаць ’сёрбаць’, рус. смал. пу́рзацца ’марудна і неакуратна есці’, пурзоніцца ’тс’. Грынавяцкене (Сл. ПЗБ) лічыць запазычаным з літ. purzlóti, burzlóti ’тс’, што цяжка давесці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)