папяро́са

(ад ням. Papier = папера)

папяровая трубка з тытунём для курэння і муштуком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ге́рбавы Wáppen-; Stémpel-;

ге́рбавая папе́ра Stémpelpapier n -s;

ге́рбавая пяча́тка Ámtssiegel n -s, -, Síegel n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перга́мент м гіст, тс спец Pergamént n -(e)s;

перга́ментная папе́ра Pergaméntpapier n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бавэ́лна ’баваўняная папера, вата, бавоўна, тканіна’ (Нас., Мал.), ’шарсцяныя ніткі’ (Касп.; Карскі, Труды, 476, дарэмна сумняваецца ў гэтым значэнні слова, прапануючы ’баваўняныя ніткі’, параўн. ба́вэл). Укр. дыял. баве́лна. Непасрэднае запазычанне з польск. bawełna ’тс’, з захаваннем польскай фанетыкі. Параўн. ба́ваўна, бавоўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́тман ’ватман, ватманская папера’ (БРС). Рус. ва́тман, укр. ва́тман. Запазычанне з рус. ва́тман (а гэта на базе спалучэння ва́тманская бума́га < англ. Whatman paper па прозвішчы англійскага фабрыканта; гл. Гараеў, 40; Фасмер, 1, 278–279; падрабязна Шанскі, 1, В, 25–26).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Папі́рус ’шматгадовая травяністая трапічная расліна сямейства асаковых; матэрыял для пісьма, які вырабляўся з гэтай расліны егіпцянамі і іншымі старажытнымі народамі; рукапіс на такім матэрыяле’ (ТСБМ). З рус. папи́рус ’тс’, якое з ням. Papyrus < лац. papȳrus. Далей гл. папера (Фасмер, 3, 201).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

glacé

[glæˈseɪ]

adj.

1) зацукрава́ны (фрукт), глязурава́ны (піро́г)

2) замаро́жаны

3) паліва́ны (по́суд), глянцава́ны (папе́ра)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

васко́вы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з воску; насычаны воскам. Васковая свечка. Васковая папера. // Падобны на воск; жаўтлявы. Васковы твар. □ Зялёнае, стромкае жыта за апошнія дні пачынала набываць васковую афарбоўку. Кавалёў.

•••

Васковая спеласць гл. спеласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчыгры́н, ‑у, м.

Мяккая шурпатая скура з адмысловым узорам, якая вырабляецца са шкур бараноў, коз, авечак і пад. // Тканіна, папера, якая сваім знешнім выглядам нагадвае такую скуру (выкарыстоўваецца для абіўкі, пераплётаў і пад.).

[Фр. chagrin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібельдру́к

[ням. Bibeldruck (papier)]

высокаякасная непразрыстая друкарская папера, якая па тонкасці набліжаецца да папяроснай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)