акы́н

(цюрк. akyn)

народны паэт-імправізатар і спявак у некаторых народаў Азіі, напр. у казахаў, кіргізаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кая́к

(эскім. kajak)

лёгкая скураная аднамесная лодка з двухлопасцевым вяслом у эскімосаў і іншых народаў Поўначы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кумга́н

(цюрк. kumgan)

высокі збан з носікам, ручкай і накрыўкай у цюркскіх народаў і каўказскіх горцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плоў

(перс. polou)

нацыянальная страва ў народаў Сярэд. Азіі, прыгатаваная з рысу і бараніны з прыправамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

семітало́гія

(ад семіты + -логія)

сукупнасць навук, якія вывучаюць семіцкія мовы, культуры, літаратуры і гісторыю семітамоўных народаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чабурэ́к

(цюрк. ćeburek)

страва народаў Усходу ў выглядзе піражка з тонка раскачанага прэснага цеста, начыненага баранінай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шама́н

(эвенк. saman = узбуджаны чалавек)

чараўнік, знахар у народаў, рэлігія якіх засноўваецца на веры ў духаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АШУ́Г, ашык (цюрк. Літар. закаханы),

нар. пясняр-паэт у каўказскіх і суседніх з імі народаў. Акрамя ўласных песень у рэпертуар ашуга ўваходзяць эпічныя сказанні, нар. Песні.

т. 2, с. 170

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

табу́

(фр. tabou, ад параўн. tapu)

1) рэлігійная забарона ў першабытных народаў на якое-н. дзеянне, прадмет;

2) перан. наогул якая-н. забарона.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ Мядзве́джае вушка ’талакнянка звычайная, Arctostaphylos Adans uva-ursi Spreng.’ (гродз., Кіс.), медвежʼе ушко ’дзіванна скіпетрападобная, Verbascum tapsiformeSchrad.’ (жытк., Бейл.). Укр. ведмеже ухо ’дзіванна’, ’шалфей, Salvia L.’, рус. медвежье ухо ’піжма, Tanacetum vulgare L.’, ’дзіванна’, ’ландыш’. Матывацыя: існавала павер’е, што: 1) гэтыя ягады падабаюцца мядзведзям; 2) усе менш каштоўныя расліны і грыбы «аддаюцца» ваўкам, мядзведзям, мышам. Так жа і ў германскіх народаў (Махэк, Jména, 177; РЯШ, 1973, № 1, с. 83).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)