БЕЛНДІПАЛІВАПРАЕ́КТ,

гл. Паліўнай прамысловасці беларускі комплексны праектна-вышукальны і навукова-даследчы інстытут.

т. 3, с. 79

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БЕЛГОРХІМПРА́М,

гл. Горнай і хімічнай прамысловасці Беларускі навукова-даследчы і праектна-канструктарскі інстытут.

т. 3, с. 75

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ардынату́ра

(ад лац. ordinatus = упарадкаваны)

форма павышэння кваліфікацыі ўрачоў у вышэйшых навучальных і навукова-даследчых установах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інстыту́т, -а, М -ту́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Назва вышэйшых навучальных і навуковых устаноў.

Педагагічны і.

Навукова-даследчы і.

2. У дарэвалюцыйнай Расіі: сярэдняя навучальная ўстанова закрытага тыпу для жанчын дваранскага паходжання.

І. шляхетных дзяўчат.

3. Сукупнасць прававых норм у якой-н. сферы грамадскіх адносін, пэўная форма грамадскай арганізацыі.

І. сям’і і шлюбу.

|| прым. інстыту́цкі, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біяста́нцыя

(ад бія- + станцыя)

навукова-даследчая ўстанова, дзе праводзіцца стацыянарнае вывучэнне раслін і жывёл у прыродных умовах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каардынава́ць

(с.-лац. coordinare)

узгадняць, устанаўліваць каардынацыю 1 паміж чым-н. (напр. к. работу навукова-даследчых устаноў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

клі́ніка

(гр. klinike = лячэнне)

лячэбная ўстанова, дзе акрамя лячэння хворых праводзіцца навукова-даследчая і вучэбна-выкладчыцкая работа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энцыклапе́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

1. Навуковае або навукова-папулярнае даведачнае выданне па ўсіх або асобных галінах ведаў, звычайна ў выглядзе слоўніка.

Музычная э.

Дзіцячая э.

2. Прыведзены ў сістэму агляд розных раздзелаў, галін якой-н. навукі, уводзіны ў курс якой-н. навукі (кніжн.).

Э. матэматычных ведаў.

◊

Хадзячая энцыклапедыя (жарт.) — пра адукаванага чалавека, які валодае самымі рознымі ведамі.

|| прым. энцыклапеды́чны, -ая, -ае.

Э. слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лабара́нт

(лац. laborans, -ntis = які працуе)

1) навукова-тэхнічны супрацоўнік лабараторыі, даследчай установы;

2) памочнік выкладчыка на лабараторных занятках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

менеджэры́зм

(англ managerism)

сучасная тэорыя кіравання ў сферах вытворчасці, збыту і абслугоўвання, заснаваная на ўліку навейшых навукова-тэхнічных дасягненняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)