Verbum

мачу́лішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н. (гіст.).

Месца, дзе мочаць лён, каноплі і пад.

казытлі́вы, -ая, -ае.

1. Адчувальны да козыту.

Казытлівае месца.

2. Які казыча, выклікае козыт.

К. ветрык.

катала́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (разм.).

Турма, месца зняволення.

Трапіць у каталажку.

каша́ра, -ы, мн. -ы, -ша́р, ж.

Вялікі загон, агароджанае месца на полі, дзе летам трымаюць жывёлу.

біч², -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек, які не мае месца жыхарства і пэўных заняткаў.

захалу́сце, -я, н. (разм.).

Глухое, аддаленае ад цэнтра месца.

Жыць у захалусці.

|| прым. захалу́сны, -ая, -ае.

адне́куль, прысл.

Невядома з якога месца, з невядомай дакладна крыніцы.

А. наехала людзей.

А. выпісаны фразы.

прагі́б, -у, м.

1. гл. прагнуцца, прагнуць.

2. мн. -ы, -аў. Прагнутае месца.

Трэшчына ў прагібе.

прыго́нны¹, -ая, -ае.

Прыгнаны, дастаўлены (сухім або водным шляхам) з іншага месца.

П. лес.

Прыгонная жывёла.

пры́іск, -а, мн. -і, -аў, м.

Месца распрацоўкі каштоўнага выкапня.

Залатыя прыіскі.

|| прым. пры́іскавы, -ая, -ае.