ко́рпус, ‑а; мн. ко́рпусы, ‑аў і карпусы́ (з ліч. 2, 3, 4 ко́рпусы), карпусо́ў; м.

1. мн. ко́рпусы, ‑аў. Тулава чалавека або жывёліны. Валерый павярнуўся ўсім корпусам да Аляксея.. і кіўнуў галавой. Даніленка.

2. мн. карпусы́, ‑о́ў. Аснова, каркас механізмаў, апаратаў, прыбораў і пад. Гадзіннікавы корпус. Корпус апарата. Корпус гранаты.

3. мн. карпусы́, ‑о́ў. Каркас судна з усёй знешняй абшыўкай. Буксір ужо стаяў каля берага адзін, без баржаў, і яго корпус адлюстроўваўся ў ціхай вечаровай вадзе вялізнай чорнай плямай. Краўчанка.

4. мн. карпусы́, ‑о́ў. Асобны будынак на агульнай пляцоўцы. І вось завод з яго карпусамі — галоўным, вапнавым, механічным, са складамі гатовай прадукцыі. Скрыган. // Ізаляваная частка вялікага будынка. Левы корпус.

5. мн. карпусы́, ‑о́ў. Вайсковае злучэнне, якое складаецца з некалькіх дывізій. Гвардзейскі корпус. Стралковы корпус. Камандаваць корпусам.

6. мн. карпусы́, ‑о́ў. Аб’яднанне войск спецыяльнага прызначэння ў дарэвалюцыйнай Расіі. Корпус жандараў.

7. мн. карпусы́, ‑о́ў. Некаторыя сярэднія ваенна-навучальныя ўстановы ў дарэвалюцыйнай Расіі. Марскі корпус.

8. мн. карпусы́, ‑о́ў. Сукупнасць асоб адной прафесіі, якога‑н. аднаго афіцыйнага або службовага становішча. Дыпламатычны корпус. Афіцэрскі корпус.

9. Назва аднаго з размераў друкарскага шрыфту.

•••

Кадэцкі корпус — закрытая сярэдняя ваенна-навучальная ўстанова ў дарэвалюцыйнай Расіі для падрыхтоўкі сыноў дваран да афіцэрскай службы.

Пажскі корпус — сярэдняя ваенная навучальная ўстанова ў дарэвалюцыйнай Расіі для сыноў вышэйшых саноўнікаў і генералаў (першапачаткова для падрыхтоўкі пажаў).

[Ад лац. corpus — цела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воўк м Wolf -es, Wölfe;

марскі́ воўк Séebär m -en, -en;

◊ глядзе́ць воўкам разм fínster dréinschauen;

выць воўкам разм ein Klágelied ánstimmen, sich bítter beklágen;

хоць воўкам вый разм das ist zum Héulen;

воўк у аве́чай шку́ры ein Wolf im Scháfspelz;

ваўко́ў бая́цца – у лес не хадзі́ць (nur) wer wagt, gewínnt;

як во́ўка ні кармі́, ён усё ў лес глядзі́ць die Kátze lässt das Máusen nicht;

з ваўка́мі жыць – па во́ўчы выць man muss mit den Wölfen héulen;

воўка но́гі ко́рмяць es sind die Béine, die den Wolf ernähren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

груз м

1. камерц (тавар) Ládung f -, -en, Fracht f -, -en; Gut n -(e)s, Güter;

габары́тны груз ládenmaßgerechtes Gut, Gabarítgut n;

камерцы́йны груз Nútzladung f;

марскі́ груз Schíffsladung f;

негабары́тны груз spérriges Gut, Áußergabaritgut n;

незапатрабава́ны груз nicht ábgeholtes Gut;

парцэ́льны Parzéllengut n, Gut in Kléinpackungen;

грузтранзі́тны груз Dúrchfuhrgut n, Transítgut n;

адпраўля́ць груз Güter ábfertigen;

атры́мліваць груз Last in Empfáng néhmen* [erhálten];

дастаўля́ць груз Ládung (áus)liefern;

прыма́ць груз Last ánnehmen*;

2. (цяжар, вага) Druck m -(e)s, Last f -, Bürde f -;

ляжа́ць мёртвым грузам únnötig Platz éinnehmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

wilk

м. заал. воўк; (Canis lupus);

wilk amerykański — каёт;

stado (wataha) ~ów — зграя ваўкоў; воўчая зграя;

wilk w owczej skórze — воўк у авечай скуры;

patrzeć ~iem — воўкам глядзець;

i wilk syty, i koza cała — і воўк сыты, і козы цэлыя; і козы сытыя, і сена цэлае;

o ~u mowa a wilk tuż — пра воўка памоўка, а воўк і тут;

wilk morski — марскі воўк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ву́зел ​1, ‑зла, м.

1. Месца, дзе звязаны канцы чаго‑н. або зацягнута пятля на чым‑н. Гальштук быў новы, бліскучы і слізкі, і вузел атрымліваўся то вялікі, то малы, то крывы. Шыцік.

2. перан. Складанае спляценне якіх‑н. падзей, збег акалічнасцей. Вузел супярэчнасцей. Драматычны вузел п’есы. □ [Галена:] — Вы, здаецца, усе таксама ўблытаны ў гэтым вузле. Чорны.

3. Месца перакрыжавання, стыку чаго‑н. Чыгуначны вузел. □ Відно было з другога паверха, як у адным месцы сыходзяцца ў вузел палявыя дарогі. Чорны.

4. Сукупнасць размешчаных побач збудаванняў, машын, механізмаў і пад., звязаных паміж сабой. Энергетычны вузел. Радыётрансляцыйны вузел. Вузел абароны. // Частка машын, механізмаў, якая з’яўляецца злучэннем больш простых дэталей. Вузлы аўтамашыны.

5. Патоўшчаная частка сцябла з парасткамі або лісцямі. Лісцявы вузел.

6. Від прычоскі з доўгіх валасоў, закручаных на патыліцы. Аня Папова, трымаючы ў зубах шпількі, стаяла перад люстэркам і заколвала на патыліцы цяжкі вузел кос. Васілевіч.

7. Скапленне нервовых клетак. Нервовы вузел. // Патаўшчэнне сасудаў; бугорчык на скуры. Вузлы жыл.

8. Тое, што і клунак. Гаспадыня сама выбрала ўсё найлепшае, навязала ў настольнік даволі вялікі вузел, прыладзіла яго сабе на плечы. Шамякін.

•••

Марскі вузел — агульная назва рознага віду петляў і спосабаў звязвання тросаў.

Мёртвы вузел — асобы спосаб звязвання вяровак.

Санітарны вузел — памяшканні, абсталяваныя для санітарна-гігіенічных мэт (ванная, пральня, прыбіральня і пад.).

Гордзіеў вузел — пра заблытаныя абставіны, справы.

Рассячы гордзіеў вузел гл. рассячы.

ву́зел ​2, ‑зла, м.

Мера скорасці ходу суднаў, роўная 1,852 км у гадзіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кот (род. ката́) м. кот;

○ марскі́ к. — морско́й кот;

чаро́тавы к. — камышо́вый кот;

◊ кату́ па пяту́ — от горшка́ два вершка́;

два каты́ ў адны́м мяшку́ — два кота́ в одно́м мешке́;

глядзе́ць, як к. на са́ла — гляде́ть, как кот на са́ло;

купі́ць ката́ ў мяшку́ — купи́ть кота́ в мешке́;

як к. напла́каў — как кот напла́кал; с гу́лькин нос;

жыць як к. з саба́кам — жить как ко́шка с соба́кой;

гуля́ць у ката́ і мы́шку — игра́ть в ко́шки-мы́шки;

цягну́ць ката́ за хвост — тяну́ть кота́ за хвост;

кату́ жа́ртачкі, а мы́шцы смерць — посл. ко́шке шу́тки, а мы́шке смерть;

міну́лася кату́ ма́сленіца — не всё коту́ ма́сленица;

насі́цца, як к. з селядцо́м — погов. носи́ться, как ку́рица с яйцо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

seal

I [si:l]

1.

n.

1) пяча́ць, пяча́тка f.

2) кляймо́ n.; знак -у m., эмбле́ма f

3) кіт -у m., шпаклёўка f.; ізаля́тар -у m.

4) спэцыя́льная ма́рка

Christmas seals — каля́дныя ма́ркі

5) Figur. умо́ва; прыся́га

under seal of secrecy — пад сакрэ́там

2.

v.t.

1) прыпяча́тваць, ста́віць пяча́тку

The treaty was signed and sealed by both governments — Умо́ва была́ падпі́саная і прыпяча́таная або́двума ўра́дамі

2) шчы́льна закрыва́ць, закле́йваць, зама́зваць

She sealed the jars of fruit — Яна́ гэрмэты́чна закры́ла сло́ікі з садавіно́ю

to seal the letter — закле́іць ліст

3) выраша́ць, прадвызнача́ць

to seal someone’s fate — прадвы́значыць не́чый лёс

•

- receive the seals

- return the seals

- set one’s seal to

- the seals

II [si:l]

1.

n. seals or seal, coll.

1) цюле́нь -я m., марскі́ ко́цік

2) ко́цікавае фу́тра

2.

v.t.

палява́ць на цюле́няў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

изобража́ть несов.

1. (создавать образ кого, чего) ствара́ць во́браз (каго, чаго); (писать красками) малява́ць; (рисовать) рысава́ць; (лепить) ляпі́ць; (высекать) высяка́ць; (в литературе, театре, кино) пака́зваць; (жизнь, события — ещё) адлюстро́ўваць; (в литературе — ещё) апі́сваць, (словами) апі́сваць (што), раска́зваць (аб чым);

2. (быть, являться изображением чего-л.) быць, з’яўля́цца (чым), адлюстро́ўваць (што), уяўля́ць сабо́й (каго, што);

карти́на изобража́ла морско́й прибо́й карці́на адлюстро́ўвала марскі́ прыбо́й;

скульпту́ра изобража́ла во́ина скульпту́ра ўяўля́ла сабо́й во́іна;

3. (обнаруживать, выражать) выяўля́ць; выка́зваць;

лицо́ его́ изобража́ло скорбь твар яго́ выяўля́ў (выка́зваў) сму́так;

4. (выдавать себя за кого, представляться кем) прыкі́двацца (кім), стро́іць з сябе́ (каго), выдава́ць сябе́ (за каго);

изобража́ть из себя́ несча́стного стро́іць з сябе́ няшча́снага (выдава́ць сябе́ за няшча́снага);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

воўк (род. во́ўка и ваўка́) м., прям., перен. волк;

◊ марскі́ в. — морско́й волк;

в. у аве́чай шку́ры — волк в ове́чьей шку́ре;

во́ўкам завы́ць (выць) — во́лком завы́ть (выть);

во́ўкам глядзе́ць — во́лком смотре́ть;

хоць ваўко́ў ганя́й — соба́чий хо́лод;

хоць во́ўкам вый — хоть во́лком вой;

пусці́ць во́ўка ў аўча́рню — пусти́ть во́лка в овча́рню;

в. у ле́се здох — что́-то невероя́тное;

стары́ в. — тра́вленый (ста́рый) волк;

пашкадава́ў в. кабы́лу, пакі́нуў хвост ды гры́ву — погов. пожале́л волк кобы́лу, оста́вил хвост да гри́ву;

в. і лі́чанае бярэ́ — посл. волк и счи́танное берёт;

валачы́ў в. — павалаклі́ і во́ўка — посл. таска́л волк — потащи́ли и во́лка;

на во́ўка памо́ўка, а мядзве́дзь цішко́м — посл. то́лки о во́лке, а медве́дь тихо́нько;

пра во́ўка памо́ўка, а в. і тут — посл. лёгок на поми́не;

з ваўка́мі жыць — по-во́ўчы выць — посл. с волка́ми жить — по-во́лчьи выть;

хоць в. траву́ еш — погов. хоть трава́ не расти́;

ваўко́ў бая́цца — у лес не хадзі́ць — посл. волко́в боя́ться — в лес не ходи́ть;

адалью́цца во́ўку аве́чыя слёзкі — посл. отолью́тся во́лку ове́чьи слёзки;

як во́ўка не кармі́, а ён усё ў лес глядзі́ць — посл. как во́лка не корми́, а он всё в лес смо́трит;

дай бо́жа на́шаму цяля́ці во́ўка спайма́ці — посл. дай бо́же на́шему теля́ти во́лка пойма́ти;

во́ўка но́гі ко́рмяць — посл. во́лка но́ги ко́рмят

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)