Verbum

е́льнік, -у, мн. -і, -аў, м., зб.

1. Яловы лес.

Каля ракі рос е.

2. Ссечаныя яловыя лапкі або дрэвы.

Дарога ўслана ельнікам.

|| памянш.-ласк. е́льнічак, -чку, м. (да 1 знач.).

|| прым. е́льнічны, -ая, -ае.

змро́чны, -ая, -ае.

1. Слаба асветлены, ахоплены змрокам.

З. яловы лес.

2. перан. Поўны цяжкіх пачуццяў, бязрадасны, пануры.

З. твар.

Змрочныя думкі.

Змрочныя прадчуванні.

3. перан. Цяжкі, беспрасветны.

Змрочныя гады зняволення.

|| наз. змро́чнасць, -і, ж.

абшука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што. Зрабіць вобыск дзе-н., у каго-н.

А. кватэру арыштаванага.

2. што. Шукаючы, агледзець усё старанна.

А. усе кішэні.

А. лес.

|| незак. абшу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

тулі́ць, тулю́, ту́ліш, ту́ліць; незак., каго-што.

1. Гарнуць да сябе з ласкай, пяшчотай.

Маці туліла дзяўчынку да грудзей.

2. перан. Быць прытулкам для каго-, чаго-н.

Лес туліў партызан.

Густы зараснік туліў старую хатку.