карага́чавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карагача. Карагачавы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесаго́н, ‑а, м.

Рабочы, які дастаўляе крапёжны лес у забой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плытавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да плыта. Плытавы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кааты́нга

(парт. caatinga, ад індз. саа = лес + tinga = светлы)

трапічная расліннасць на паўночным усходзе Бразіліі, што складаецца з нізкарослых дрэў і кустоўя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ляскоўка ’дзікая лясная яблыня; плод з яе’ (кір., Нар. сл.; чачэр., Мат. Гом.), ляскоўкі ’лясныя яблыкі’ (КЭС, Чыгрынаў). Утворана ад лясковы, якое ад лясок ’гай, невялікі лес’ (гл.). Параўн. ст.-польск. lasko ’тс’, н.-луж. lěsko ’малы ліставы лес’ < lěso ’ліставы лес’, ст.-чэш. les, lesy ’лістота’, ’парасткі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сруб м.

1. (действие) ссяка́нне, -ння ср.; высяка́нне, -ння ср., вы́сечка, -кі ж.;

прода́ть лес на сруб прада́ць лес на вы́сечку; см. сруби́ть​ 1;

2. (сооружение) зруб, род. зру́ба м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Tann

m -(e)s, -e паэт. хваёвы лес

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Káhlschlag

m -(e)s, -schläge лес. суцэ́льная вы́рубка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wáldwärts

adv у лес, у напра́мку да ле́су

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ánhauen

* vt на(д)сяка́ць; пачына́ць се́кчы (лес)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)