інды́гавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да індыга. Індыгавая вытворчасць.

2. Цёмна-сіні, кубавы. Індыгавая фарба. Індыгавы колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўту́шны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з жаўтухай, выкліканы ёй. Жаўтушны колер скуры. // Разм. Хворы на жаўтуху; з жаўтухай. Жаўтушнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спалаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які набыў палавы ​2 колер. Міця нібы бачыць разліў спалавелага жыта, блакіт неба, сонечны дзень. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тампако́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тампаку, уласцівы яму. Тампаковы колер.

2. Зроблены з тампаку. Тампаковыя гадзіннікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Папялі́сты ’які мае колер попелу’ (ТСБМ), папяля́сты ’тс’ (Гарэц., Мал.). Да попел (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

храма́ты

(ад гр. chroma, -atos = колер, фарба)

солі хромавай кіслаты, афарбаваныя ў жоўты колер; выкарыстоўваюцца пераважна ў тэкстыльнай і скураной прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сала́тный, сала́товый в разн. знач. сала́тны, сала́тавы;

сала́тные ли́стья сала́тнае (сала́тавае) лі́сце;

сала́тный цвет сала́тны (сала́тавы) ко́лер.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

теле́сный в разн. знач. цяле́сны;

теле́сные поврежде́ния цяле́сныя пашко́джанні;

теле́сное наказа́ние цяле́сная ка́ра;

теле́сный цвет цяле́сны ко́лер.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АНТАФІЛІ́Т

(ад грэч. anthos колер + phyllon ліст),

мінерал з групы рамбічных амфіболаў (Mg, Fe)7[Si4O11]2(OH)2. Крышталі слупкаватыя, агрэгаты валакністыя. Колер шэры, зялёны, карычневы. Бляск шкляны. Цв. 5,5—6. Шчыльн. 2,85—3,2 г/см³. Трапляецца ў крышталічных сланцах, серпенцінітах. Багатая жалезам валакністая разнавіднасць выкарыстоўваецца як гатунак азбесту.

т. 1, с. 385

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аднако́лерны, ‑ая, ‑ае.

Афарбаваны ў адзін колер; аднаго колеру; аднатонны. [Неба] нейкае непрыхільнае, мабыць, таму, што чысцюткае, аднаколернае — густа-блакітнае. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)