фро́нда ист., перен. фро́нда, -ды ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

хо́рда мат., биол. хо́рда, -ды ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

чехарда́ прям., перен. чахарда́, -ды́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

боршч назоўнік | мужчынскі род

Страва, прыгатаваная з буракоў і іншай агародніны.

  • Апетытны б.

|| памяншальная форма: баршчок і боршчык.

  • Добры баршчок, ды малы гаршчок (з народнай творчасці).
  • Хлопчыку — раз хлеба, два разы боршчыку (з народнай творчасці).

|| прыметнік: баршчовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гарадзіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Ставіць плот, паркан і пад.

    • Г. агарод.

  2. пераноснае значэнне: Гаварыць абы-што, выдумляць.

Фразеалагізмы:

  • Стары гаворыць — гародзіць, ды на праўду выходзіць (прыказка).
  • Агарод (гарод) гарадзіць (размоўнае) — пачынаць якую-н. клапатлівую справу.

|| назоўнік: гарадзьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Бэ́нбан ’частка малатарні, дзе круцяцца цапы ды абіваюцца снапы’ (КЭС, лаг.). З польск. bęben ’барабан; барабан у малатарні’ (аб польскім слове гл. Слаўскі, 1, 31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сёе:

◊ ні то́е ні сёе wéder Fisch noch Fleisch;

то́е ды сёе dies und jénes

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скупе́ц скупы́, -по́га м., скупянда́, -ды́ м. и ж., скупе́нда, -ды м. и ж., скна́ра, -ры м. и ж., жмі́нда, -ды м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

размахнуцца дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Зрабіць узмах рукой для ўдару, кідання і пад.

  2. пераноснае значэнне: Адзначыць што-н. з размахам (у 4 знач.) (размоўнае).

    • Банадысь жаніў сына, ды так размахнуўся, што паўсвету заклікаў гасцей.

|| незакончанае трыванне: размахвацца.

|| назоўнік: размах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бага́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які валодае вялікім багаццем.

2. (з вялікай літары). Народнае свята ўраджаю, якое адзначаюць восенню. Б. з агарода прагнаў, ды ў гумно загнаў (прыказка).

|| ж. бага́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)