лі́шні

1. (непатрэбны) ǘberflüssig, únnötig; nútzlos;

2. (залішні) ǘberschüssig, ǘberzählig; übrig (запасны);

лі́шняя вага́ Übergewicht n -(e)s, -e;

лі́шні раз noch éinmal, ein wéiteres Mal;

3. (дадатковы, дабавачны) zu viel;

тут два лі́шнія чалаве́кі hier sind zwei Mann zu viel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неве́жа м., ж.

1. (о мужчине) недаліка́тны, -нага м., няве́тлівы, -вага м.; (о женщине) недаліка́тная, -най ж., няве́тлівая, -вай ж.; (грубиян) грубія́н, -на м.; (грубиянка) грубія́нка, -кі ж.;

2. разг., уст., см. неве́жда.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

consequence

[ˈkɑ:nsəkwəns]

n.

1) вы́нік -у m., насту́пства n.

2) вы́вад -у m., лягі́чная высно́ва

3) зна́чаньне, значэ́ньне n.; вага́ f.

of no consequence — нява́жны

of great consequence — вялі́кае вагі́

4) уплыво́васьць, ва́жнасьць f.

person of consequence — чалаве́к з уплы́вамі, ва́жны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мая́чыць 1, ’выступаць на фоне чаго-небудзь, узвышацца над наваколлем’ (ТСБМ). Відавочна, з рус. мая́чить ’тс’, якое да маяк (гл.).

Мая́чыць 2 ’рабіць паволі, з гультайствам, абы-як’ (Нас.), рус. валаг., разан. мая́чить ’рабіць праз сілу, ледзь-ледзь’, усх. ’марудзіць’, ма́ять ’мучыць’, балг. ма́я ’забаўляць, затрымліваць’, мая се ’бадзяцца без мэты’, ’здзіўляцца’. Роднасныя з лац. mōlēs ’цяжкасць, вага’, ст.-грэч. μώλυς, ст.-в.-ням. muoen ’працаваць, старацца’, muodi, гоц. afmauiþs ’стомлены’, muohî ’праца’, с.-в.-ням. müen, muowen ’працаваць’, і.-е. *mō‑ (Шмідт, KZ, 26, 5; Бернекер, 2, 7; Фасмер, 2, 587; БЕР, 3, 701–702).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

burden

I [ˈbɜ:rdən]

1.

n.

1) груз -у m.; цяжа́р -у m.

2) цяжка́я но́ша, ця́жкасьці pl.

3) вага́ гру́зу (карабля́), грузападыма́льнасьць f.

2.

v.t.

1) грузі́ць, нагружа́ць

2) абцяжа́рваць

II [ˈbɜ:rdən]

n.

1) тэ́ма f., гало́ўная ду́мка

2) прыпе́ў -ву m., рэфрэ́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gewícht

n -(e)s, -e

1) вага́, цяжа́р

2) ва́жнасць, уплыў

3) гі́ра

~ légen auf etw. (A), éiner Sáche (D) ~ béimessen* — надава́ць значэ́нне чаму́-н.

das ~ stémmen — спарт. вы́ціснуць вагу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тала́нт ’самая вялікая адзінка вагі і грашовая адзінка ў Старажытнай Грэцыі і на Усходзе’ (ТСБМ), ст.-бел. талантъ ’тс’: два таланты (1616 г., Карскі 2-3, 334), талентъ, талантъ ’тс’ (Сл. Скар.). Праз ст.-слав. таланътъ ’тс’ з грэч. τάλαντον з індаеўрапейскім коранем *tel‑ ’падымаць (на вагі), узважваць’, што мела значэнні: ’адзінка вагі ў 26,2 кг’, ’грашова-разліковая, але не манетная адзінка, срэбная або залатая’, ’вагі’. З грэч. τάλαντον — лац. talentum (у значэнні грэчаскай меры). Усходнія славяне з XI–XII стст. ведаюць словы талантъ, таланто ў значэннях ’вага і манета ў старажытных грэкаў і рымлян’ і ’талент’ (Сразн., 3, 921; Чарных, 2, 226; Фасмер, 4, 14–15). Гл. та́лент.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

weight​1 [weɪt] n.

1. вага́, цяжа́р;

10 kilos in weight 10 кг ваго́ю;

sell by weight прадава́ць на вагу́;

put on weight таўсце́ць

2. гі́ра;

a po und weight фу́нтавая гі́ра

3. значэ́нне, ва́жнасць;

give weight to smth. надава́ць значэ́нне чаму́-н.

♦

take the weight off one’s feet infml се́сці адпачы́ць;

be worth one’s weight in/of gold быць ве́льмі кашто́ўным; быць на вагу́ зо́лата;

throw one’s weight about/around infml трыма́цца фанабэ́рыста; распараджа́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

а́тамны Atóm-; atomár;

з а́тамным рухавіко́м atómgetrieben, atomár ángetrieben;

а́тамная вага́ хім. Atómgewicht n -(e)s, -e;

вайск. а́тамны вы́бух Atómexplosion f -, -en; nukleáre Explosión, Explosión éiner Atómbombe;

а́тамная бо́мба Atómbombe f -, -n; Á-Bombe f;

а́тамная збро́я Atómwaffe f -, -n, Kérnwaffe f;

а́тамнае ўзбрае́нне atomáre Áufrüstung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

АВІЯЦЫ́ЙНЫ РУХАВІ́К,

цеплавы рухавік для забеспячэння палётаў лятальных апаратаў у каляземнай паветр. прасторы. Асн. тыпы авіяцыйнага рухавіка: паветрана-рэактыўныя рухавікі (пераважна турбарэактыўныя рухавікі), турбавінтавыя рухавікі і поршневыя бензінавыя (устанаўліваюцца на самалётах грамадз. авіяцыі спец. прызначэння).

Да кампрэсарных паветрана-рэактыўных авіяцыйных рухавікоў адносяцца газатурбінныя рухавікі прамой і непрамой рэакцыі (у т. л. турбавальныя, якія выкарыстоўваюцца ў асн. на верталётах). На самалётах пакарочанага, а таксама верт. ўзлёту і пасадкі прымяняюць пад’ёмныя і універсальныя пад’ёмна-маршавыя газатурбінныя рухавікі. На самалётах, здольных развіваць звышгукавыя скорасці, устанаўліваюць бескампрэсарныя праматочныя паветрана-рэактыўныя рухавікі ці змешаныя ўстаноўкі. Ёсць таксама пульсавальныя паветрана-рэактыўныя, вадкасна-ракетныя і паветрана-ракетныя рухавікі. Авіяцыйныя рухавікі аснашчаюць аўтам. сістэмамі, што аблягчае кіраванне імі, павышае іх эксплуатацыйную надзейнасць. Асн. паказчыкі дасканаласці авіяцыйнага рухавіка: удз. вага (адносіны вагі рухавіка да яго ўзлётнай цягі ці магутнасці) і ўдз. расход паліва (адносіны гадзіннага расходу паліва да крэйсерскай цягі ці магутнасці).

т. 1, с. 66

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)