гару́чы 1, ‑ая, ‑ае.
1. Здольны гарэць. Гаручы газ. Гаручыя сланцы.
2. у знач. наз. гару́чае, ‑ага, н. Паліва для рухавікоў (нафта, бензін і інш.).
гару́чы 2, ‑ая, ‑ае.
Нар.-паэт. Горкі, пякучы. Глядзіць на Дзвіну ў адзіноце дзяўчына, Гаручая ўпала на бераг слязіна. Зарыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апаласну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.
Злёгку абдаўшы вадою, абмыць. Адчувалася патрэба асвяжыцца, падтрымаць абяссілеўшае за бяссонную ноч стомленае цела, апаласнуць пачырванеўшыя ад зморы вочы. Колас. Я ўжо не памятаў, як на скорую апаласнуў боты і адным духам выскачыў на бераг. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвалі́ць, ‑валю, ‑валіш, ‑валіць; зак.
1. Абурыць што‑н. Абваліць склеп. Абваліць вугальны пласт. Абваліць падмыты вадою бераг.
2. Паваліць каго‑, што‑н. Абваліць дрэва. // Адолець у барацьбе. Тады меншы сын азвярэла кінуўся на брата, схапіў яго за грудзі і абваліў на падлогу. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
само́тнік, ‑а, м.
Той, хто пазбягае людзей, вядзе адасобленае жыццё. Натуральна, што і лірычны герой у рамантычных творах Змітрака Бядулі гэтага часу — адзінокі самотнік. Каваленка. / у перан. ужыв. Дзе вольхі ніцыя крысом хаваюць бераг стромы, жыве стары самотнік сом, на ўсю раку вядомы. А. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тысячагало́сы, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з тысячы, мноства галасоў; які ўтвараецца тысячам, мноствам галасоў. Тысячагалосае «ура» перарвала яго прамову. Шамякін. / у вобразным ужыв. Белагрывыя хвалі з разгону кідаюцца на бераг, разбіваюцца аб камень, заліваюць яго сваімі салёнымі пырскамі, аглушаюць тысячагалосым гоманам і шумам. Бяганская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
überfahren
*
I
1.
vi (s) пераязджа́ць (на другі бераг)
2.
vt пераво́зіць, перапраўля́ць (на другі бераг і г.д.)
II
vt
1) перае́хаць (каго-н.), нае́хаць (на каго-н., на што-н.); пра- е́хаць (забаронены знак)
2) груб. надуры́ць, абдуры́ць (каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пляска́ць I несов., в разн. знач. плеска́ть;
вада́ пле́шча ў бе́раг — вода́ пле́щет о бе́рег;
п. пра́нікам — плеска́ть валько́м;
◊ п. языко́м — трепа́ть языко́м
пляска́ць II несов. плю́щить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
riverside
[ˈrɪvərsaɪd]
1.
n.
бе́раг ракі́, узьбярэ́жжа n.
2.
adj.
узьбярэ́жны, прырэ́чны
The riverside path is much used — Сьце́жкай на бе́разе ракі́ шмат хто карыста́ецца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
супрацьле́глы
1. (які знаходзіцца насупраць) gegenüberliegend;
супрацьле́глы бе́раг das gegenüberliegende Úfer, das ándere Úfer;
супрацьле́глыя по́люсы фіз entgégengesetzte Pole;
у супрацьле́глым напра́мку in entgégengesetzter Ríchtung;
2. (пра думку і г. д) entgégengesetzt, gégensätzlich, gégenteilig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вре́заться сов., в разн. знач. урэ́зацца;
ло́дка вре́залась в бе́рег ло́дка ўрэ́залася ў бе́раг;
вре́заться в неприя́тельские ряды́ урэ́зацца ў варо́жыя рады́;
вре́заться в па́мять урэ́зацца ў па́мяць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)